*Vriendinnen*

Vannacht liep ik weer over het Schipperspad. Aan het eind kwam een vrouw me tegemoet. Ze was te paard. ‘Pamela’ zei ik ‘jij hier?’ Ze draafde glimlachend voorbij. De greppel langs het pad was weer een sloot geworden. In een koddig bootje kwam iemand aangeroeid. Erin zat Lia en de boot was bedekt met bloemen. Ze zwaaide met een bosje freesia’s. ‘Je verjaardagsbloemen’ riep ze uit maar ik kon er niet bij. Naast me liep opeens Wia met haar zoontje Olivier. ‘Zeewier’ zei ze ‘ik moet zeewier halen, ga je mee? Maar ze liep kwiek door en keek niet meer om. Een auto kwam aangezoefd. Uit het raampje stak een gehandschoende hand die wuifde. ‘Ik heb het helemaal voor elkaar’ riep Marjolein uit. ‘Vanavond dineer ik in The Rich en vanmiddag ga ik aan de shop in de P.C. Hoofd, joehoe, hoelaat ga jij naar de Lidl Netje?’ Ernaast zag ik een schim van een oudere chique heer. Nu fietste er een vrouw voorbij die op Lynda leek. ‘Morgen open ik m’n beautysalon kom je ook? Maar voor ik kon antwoorden was ze alweer weg. Vermoeid liep ik verder. Aan het eind van het pad was een nachtelijke regenboog. De hond begon te graven. Onderin de kuil lag een schat. ‘Dag schat’ zei ik. In de schatkist zat een engel, een veenengel. Ze gaf me een briefje waarop stond ‘Begrip is het voelen wat een ander denkt, niet het denken wat een ander voelt’. Daar ging ik eens even diep over nadenken. En zo wandelde ik met de hond mijn droom uit. Annet ©