Jannetje Alida Mackelbach werkte voor haar huwelijk op de Joodse Crèche – ze was dol op dit jongetje, hij kwam niet meer terug….
Kerstmis dat was de verjaardag van mijn moeder. Dat waren wat takken met ballen en een piepklein kerstboompje met echte kaarsjes in het begin en later een kunstboompje uit Madurodam.
En veel gedoe want er moest van alles in huis worden gehaald. Mijn vader lustte graag een gebraden kippetje. Later werd dat uitgebreidt met een slaatje en soep vooraf. En dat alles omringd met luchtige lachjes en bon mots.
Er lag verlegenheid over die dag. Zorgen wilde ze, verzorgen en het iedereen naar de zin maken. Dat lukte met al die koekjes, snoepjes en drank.
Later verplaatste de verjaardag zich naar het huis van mijn broer. Hij nam de verzorgende kant over. Een uitgebreide tafel met heerlijkheden. Je kon mijn oude gekrompen moedertje bijna niet vinden aan de tafel van 20 bij 20 meter. Ze kwam nu zelf ook uit Madurodam.
De laatste jaren moesten we een paar keer overslaan. Spiegelgladde wegen veroorzaakt door ijsregen belette het de lange reis te maken.
Nu gaan we niet meer want ze is sinds twee jaar helemaal onvindbaar. Net als de rest van de familie. Wij vieren kerst met de dieren en de bomen. We eten kaasfondue en nodigen een sparrenboom en een ekster uit. Zo voel ik me toch verbonden met alles.
voelsprieten 