Van Annie uit de gelijknamige tvserie….
Met muziek van Harry Bannink…
Zo wonderlijk mooi…..
tekening katjes Annette Lemaire ©
Nou moe, lees net dat dit lied gecomponeerd is door Cor Lemaire!
'Je kunt de zee niet duwen' – tot drie keer achter elkaar trek ik dit spirituele kaartje.
En iedere keer zit er een zee van tijd tussen.
Ik voel het ook aan m'n water….
Er zit ook geen beweging in de Rocky Mountains, tenminste niet als ik er zelf tegenaan zou duwen.
Daarbij is de kans ook erg klein dat ik ooit in de buurt zou komen van dat gebergte.
Ik ben al blij als ik eens in Eexterveen kom:)
Nou ja en dan afgelopen zondag die reis naar Arnhem!
En dan te weten dat ik vier adressen daar heb om 'ooit eens langs te komen'….
Nee dat konden we de Perzische kat niet aan doen.
En ook onszelf niet, al die emoties.
Wie wil loslaten wat hij innig liefhad?
Het is de titel van een column geschreven door Jan Greven, oud hoofdredacteur van het dagblad Trouw.
(helaas heb ik de datum niet genoteerd).
Het is een opeenstapeling van wat voor mij nieuw is.
Verrijkende inzichten, ik word er blij van.
Zulke stukjes dragen me de dag door.
Dagen waarbij je bedolven wordt onder berichten over bloedbaden, lijken hier, lijken daar.
Alsof de hele wereld brandt.
En dat is niet zo.
Je hoeft alleen maar aandacht te geven aan uitsluitend het negatieve en hup het ellendige journaal is geboren.
Maar goed.
Ik heb nu het stompneusje dat m'n aandacht heeft.
En al het andere dat verzorging nodig heeft.
De moestuinteilen die ingezaaid worden.
De moestuin zelf.
De siertuin.
En het nietsdoen.
Je overgeven aan het zijn.
Alsof dat al niet genoeg is.
Vroeger thuis stond dit boek onder andere in de boekenkast:
'De wereld gaat aan vlijt ten onder' door Max Dendermonde.
Helemaal mee eens…..
foto: Spinnekop Soesja in het tuinreservaat (met officieel bordje!) van Vroege Vogels….
Het Volkskrantblog stopt ermee per 1 maart. Wat een emoties. Het voelt alsof er met een stok in een mierenhoop wordt gewoeld. Alle mieren zijn van slag. Daar lopen we met onze schrijfeitjes….op weg naar een andere bestemming, een nieuwe hoop opzetten:)
Er zijn nog wel zijnesten waar we elkaar kunnen ontmoeten. Hyves, Facebook, daar is een pagina aangemaakt voor ontzielde bloggers of met elkaar te keuvelen elkaar te troosten. Of elkaar op te fleuren en het leukste gewoon verder gaan met creeëren. Op Hyves kun je prachtige blogs plaatsen.
Indertijd ben ik naar het Krantenblog gegaan omdat hier op Webstreepjelog niet meer te werken viel. Alles werd anders. En ik kon hier geheel zelfstandig werken. Maar na de verandering niet meer. Veel vriendjes raakte ik toen kwijt hier.
Na de zoveelste verandering is het een hele 'kriem' om hier links toe te voegen of widgets te plaatsen. Plaatjes, animaties of foto's zijn daarintegen supermakkelijk te plaatsen. Net als YouTubefilmpjes.
Het blijft techniek en techniek faalt.
Heb je ooit het leven perfect in de hand?
Slechts zelden…..
En nu ga ik een collage maken met plaatjes uit oude Happinezzen en Onkruids. Mooie spreuken enzo en kleurig knipselwerk. Word je lekker rustig van…..
Geef nooit op…….dus weer eens proberen via de browser OPERA iets op mijn geliefde web-log te zetten.
Leest de redactie dit ook? Ik vind ze namelijk nogal onbereikbaar. Nogal dood. Kan een redactie wel iets hebben of gaan ze ervan uit dat iedereen tegen ze is? Hebben ze inlevingsvermogen? Verplichte karaktertrek naar miene mening.
Krakkemikkig inkomen lijdt tot krakkemikkig loggen?
In ieder geval was het een fijne herfstdag met de Shetlander in de buurt en de overige drie paarden achter het bosje.
Prachtig gezicht die paarden die gered werden van die dobbe. Helaas niet allemaal. En gered door vrouwen! Van mij hebben ze al een lintje! Nu nog de drenkelingen zien te voorkomen die op zoek gaan naar een bestaan. Misschien moeten ze ook gaan grazen en hinniken.
Onze innerlijke kwetsuur is weer gered.
En dat voelt goed!!