Dit had ik afgelopen maandag hier willen plaatsen maar zette het op Hyves:
Vandaag zijn mijn twee weblogs samengesmolten tot één. Zo knap gedaan. Negen jaar aan blogbijdragen overgezet. Door een vrouw 
….die haar mannetje staat…
Een kroontje waard…
En nu maar hopen dat het zo mag blijven, voor zolang als het duurt….
En met jou in de buurt voor altijd voor altijd, voor altijd voor zolang als het duurt (Herman van Veen)…
kaart: Koning Kat/Annet ©
Mannen zitten vaak prima in hun rationele kant. Ze maken wegwuifgrapjes om maar niet te hoeven voelen. Zo wordt je een robot. Moeders leren ze dat aan of aan. Moeders notabene!
Jongens moeten stoer zijn.
Ze mogen niet vrouwelijk zijn.
Stoere knapen willen we.
En daar begint de ellende.
Jonge jongens weten niets van zichzelf en als er een zogenaamde sterke leider opstaat. Zo eentje met een grote mond dan luisteren ze daar maar al te graag naar. Jonge jongens: vanouds prima kanonnenvoer!
Leer ze verbingen maken. Maar leer eerst zelf als moeder jezelf te ontdekken. Het kan jaren duren voordat je vrede sluit met jezelf. Voel je geliefd en de moeite waard hier op aarde te zijn.
Heel veel mensen weten dit al.
Maar een grote groep weet nog van niets.
Zo kunnen moeders monsters baren.
Leer je kinderen, je zonen dat het veilig is je gevoel te uiten. Je bent niet voor niets op deze wereld gezet. Je hebt een taak, een opdracht. Ga op zoek en vlucht niet in een verslaving. Dan vindt je niets.
Leer ze verbinding te maken met het gras, de zon, de bomen, de sterren, alles wat om hun heen leeft. Dan ben je nooit alleen. Die berk bij je in de buurt reikt altijd zijn takken naar je uit. Die bloem geurt ook voor jou.
Wordt een levenskunstenaar. Vacatures genoeg.
Verbindt je ook met het noorse volk.
Hou elkaars hand vast.
We zijn één, we zijn samen.
Wees geen eiland, geen robot, geen steen….
L E E F!
H E B L I E F!
Simon&Garfunkel waren het zich al vroeg bewust….
Annet xa9
kunst: Rhene Johns/Connected
Is het webben op een log als leven op een aardbevingsgevoelige aardkorst geworden?
Een retorische vraag. Niet pulken aan het korstje in ieder geval. De huid barst soms vanzelf open. Steenpuisten ontstaan, breken open
en de lavapus vloeit er vanzelf uit. Wat over blijft is een krater, een levenlang zichtbaar. Veel groenten eten, liefdevol denken. Zo liefdevol als
venus kan zijn. Of de maan in haar melkwit gevoelig schijnen. Soms gedoopt in een sober saturnaal sausje.
Je kunt niet alle planeten hebben.
Ook al zijn ze allen bezield in hun ronde bollenbestaan.
Een computerplaneet is vierkant.
Een slecht teken.
Het komt hierop neer.
Hier komen reacties binnen maar vind ze op deze rekenaar niet terug.
De laatste dagen zing ik dit liedje.
Als het tegen zit….geeft niet….maar probeer te blijven zingen.
Al hum je maar een beetje.
Langzaam maar dan ook echt heel langzaam drong het tot haar door dat er echt iets aan de hand was.
Ze zag in zoveel het grappige.
Mensen deden net alsof.
Zo was ze vroeger ook behandeld.
In haar diepste verdriet was ze niet serieus genomen.
Ze werd niet getroost maar….uitgelachen.
Verdriet mocht niet bestaan.
Ze zag het opeens helder voor zich. Alsof er een licht opscheen.
Net als de man waarmee ze getrouwd was kon zij die haar gebaard had het leven in al zijn facetten niet aan.
Over hem zei ze dat 'hij zichzelf niet dragen kon'.
Zo was het met haar moeder ook gegaan.
De nare dingen die je overkwamen in het leven dronk ze weg.
Ging niet op zoek naar oorzaak en gevolg maar vluchtte in de verdoving.
Vluchtte voor de confrontatie met zichzelf.
En verder hoef ik hier niet over te schrijven want zij die dit weten herkennen
meteen het 'Agrimonytype' uit de remedies (de beschrijving) van de Engelse arts dr. Edward Bach.
Wat jammer toch dat we zo in de ban zijn van de rationele allopatische geneeskunst.
Zo arm aan verfijning, nuances, zo angstig ook.
Ik zei het aleens tegen de veldmaarschalk: 'Een ziekenhuis is eigenlijk een gebouw vol bange mensen!'
"Alleen al dat opkijken tegen artsen is idioot! '
Het Agrimonytype herken je aan het masker dat ze dragen.Het masker van de lach. Alles moet altijd leuk zijn.
Ze zijn daarom ook zeer gesteld op harmonie en gaan confrontaties uit de weg.
Er zit een gat tussen het gevoel en het denken.
Ze knarsetanden 's nachts en in bed liggen ze vaak te malen, zien overal problemen.
Bij het gebruik van druppels Agrimony treedt er vaak verbetering op en komt men meer 'in zichzelf'.
Sleutelsymptonen bij het Agrimony of Agrimonietype:
De 'patiënt' tracht zijn innerlijke onrust en kwellende gedachten te verbergen achter een facade
van vrolijkheid en zorgeloosheid.
"Hoe het er bij mij van binnen uitziet gaat niemand iets aan" is een veel gehoorde uitspraak van ze.
Annet (Clematis- en Watervioliertype) 🙂
Boek: Bachbloesemtherapie door Mechthild Scheffer – uitgeverij De Driehoek
masker: internet
geschreven voor Zijne Koninklijke Hoogheid Koning PeedeGee
Wageningen mag niks zeggen van het Bayerconcern. Maar het landbouwgif IMIDACLOPRID doodt de honingbij, de hommel, de libelle, en wat daar zoal rondvliegt en kruipt. Het gif wordt geproduceerd door o.a. het Bayerconcern.
Landbouwgif wordt vaak eufemistisch ‘gewasbescherming’ genoemd maar het is gewoon gif puur gif. Noem het dan ook zo.
Niemand wil ons zeggen waar wij al jarenlang aan bloot worden gesteld op het platteland levend tussen de akkers met gewassen. Het gebruik van kunstmest (ook aanbevolen door de industrie) jakkert het gewas op tot een slappe plant en wordt daardoor aangetast door o.a. luis en daar moet dan gif overheen. Zo simpel lijkt het. De eco-boer of de biologische boer weet wel beter maar die heeft zich dan ook verdiept in de samenhang van alles.
Als het inzicht eenmaal gekomen is kun je ook nooit meer anders werken.
Als je je bewust wordt van hoe de processen op aarde met elkaar samenhangen en met elkaar verweven zijn is er geen weg meer terug. Dan heb je in alle zwaarte ‘het licht’ gezien.
Sinds kort wordt het middel Imidacloprid ook ingezet op het openbaar groen en golfvelden om de emelten te verdelgen…….
Misschien moeten we zelf bij worden. Zelf gaan bestuiven. In delen van China gebeurd dit al. Mensen bestuiven de fruitbomen met veertjes.
Misschien moeten we allemaal maar voelsprieten gaan dragen.
Dit was het treurige verhaal van de bloemetjes en de bijtjes.
Met ‘dank’ aan Bayer, altijd al een bedenkelijk concern dat alleen maar aan de poen denkt. Zelfbestuivers zijn het. Zelfverrijkers, maar ze roeien uiteindelijk zichzelf ook uit.
Machteloos? Je kunt wat doen. Onderteken de petitie.
Zembla over de Moord op de Honingbij
In Trouw (4.4.2011) zegt de Britse politiek filosoof John Gray o.a. dit: ….Gray legt uit waarom hij zo weinig op heeft met de menselijke neiging om irrationele uitwegen te zoeken in plaats van de waarheid te aanvaarden, hoe onprettig die ook mag zijn….
tekst&kaart: Annette
foto: de mens op zijn gruwelijkst – kijk maar niet
De domheid is weer terug en zij draagt flarden bont of bont totaal. Waar was de bonthandel al die tijd?
Maar die huid is niet van ons die was van een ander. En die ander was een dier. (en jij dan met je schaapskleedje, je schoenen enzo)…Maar dat is al erg genoeg. Daar wou ik het graag bij laten. En de pelsdieren ook.
Ik hou niet van madammen met nen bontjas (luistert)
Madammen met een bontjas
(Urbanus)
Nee, ik hou niet van madammen met een bontjas,
madammen met nen bontjas zijn gemeen.
'k Moet nie hebbe van madammen met nen bontjas,
tegen madammen met een bontjas zeg ik neen.
Ik denk dat ik het jullie nu wel kan vertellen,
ik ga een zaak beginnen in madammenvellen.
'k Ga ze vangen op de Avenue Louise,
op banketten, paardenrennen en deftige recepties.
In de Saturday Night Fever pub,
bij de Rotary en de Lion's club.
Met mijn grote muizenval en mijn flesje vol vergif,
vang ik er zoveel ik er maar wif.
Nee, ik hou niet van madammen met een bontjas,
madammen met nen bontjas zijn gemeen.
'k Moet nie hebbe van madammen met nen bontjas,
tegen madammen met een bontjas zeg ik neen.
Hunne rug en hunnen buik, die naai ik aan elkaar,
daarvan maak ik een luchtmatras of een vliegende sigaar.
Van hunnen tenen maak ik champagneflessestopsels,
en een sterk insecticide van het vel onder hun oksels.
Van hun tepels maak ik pleistertjes om fietsbanden te plakken,
en de wallen onder hun ogen worden blauwe vuilniszakken.
En hun venusheuvels raak ik ook wel kwijt,
daarvan maak ik een heel groot Smyrna-tapijt.
Want, ik hou niet van madammen met een bontjas,
madammen met nen bontjas zijn gemeen.
'k Moet nie hebbe van madammen met nen bontjas,
tegen madammen met een bontjas zeg ik neen.
Van hun neus maak ik een stopcontact of een arbiterfluitje,
van hun lippen elastiekjes om geleipotten te sluiten.
En zo maak ik vanalles in echt madammenleer,
mijn winkeltje zal draaien, mijn financies nog veel meer.
En als ik eenmaal rijk ben, dan kan ik ze bestellen,
mijn twee heel dure mantels in stekelvarkensvellen.
Een voor meneer Urbanus en een voor zijn madam,
zo hebben we altijd plaats op de bus en op de tram.
En ik hou ook niet madammen met een parelsnoer (annet)
annetlemaire @telfort.nl
Ik maak ook nog poppen....
* HET IS BELANGRIJK ZUIVERE SPOREN ACHTER TE LATEN EN HET KIND IN JEZELF TE BEWAREN * (Popov)
Het is hier een Tuinreservaat op 70 are grond (zie Vroege Vogels) Hunzedal in Drenthe....
annet ©
voelsprieten 