Het was deze week: ik had een fijne droom.
Ik liep langs een weiland afgezet met prikkeldraad. Het pad was smal en ernaast was een steile helling met onderaan een waterstroom.
Maar wat was nu zo fijn. Ik liep hard!
De wind suiste langs m’n gezicht.
Ik voelde dat ik rode wangen had en de lucht was fris.
Ik lachte en ik lachte.
Er rende ook een hond met me mee.
Wat was ik blij.
Wat een gelukkig wakker worden.
Langzaam drong het tot me door dat ik dit nooit meer zou kunnen.
In het Griekenland van vroeger gooiden ze mensen van zestig met kwalen van een hoge brug. Lijkt me wel een optie gezien het toekomstbeeld!
Annette Lemaire ©