Ze kwam niet terug om haar diensten te verlenen. ‘Het kwam door de poes’ zei ze. Die ze de hele tijd al zo overdreven toesprak en prees. Het kwam door de muizen. Maar dat zei ze niet maar wel tegen de regelaars van de gemeente.
De tweede bleef ook weg. Ze had zich geprikt aan zo’n naaldje van de insulinepen. Wild en woest had ze daar gepoetst. Een onbekende plek voor mij. Ik had geen ‘au’ gehoord. De meest logische kreet die je slaakt tijdens een prikje. Geen idee hoe dat daar kwam. ‘Dat doe ik expres’zei ik tegen mevrouw Helderder. Ik leg ze overal neer. ‘Zo fijn als mensen zich prikken”. Ze had het nog serieus genomen ook. relativeren kan niet bij nauwdenkenden.
Ik heb zo mijn eigen regels. En die zijn heel wat etischer en menselijker dan die van de regelaars.
Ik ga uit van compassie, vergeving en warmte.
Dat zijn pas schone helende ‘regels’.
Annette ©
voelsprieten 
tja, regeltjes en onmenselijkheid … er is te weinig compassie, vergeving en warmte in de wereld … xx
Zielebroeder