*Reldekerdeldel*

Soms moet je dingen weggooien die niet goed uitpakken. Er wordt hier heel wat geknipt en geplakt maar de Appel sluit niet goed aan op de Ramen. Het is grauw in het kale hout en ik weet niet hoelang een mens dit nog uithoudt. In iederg geval gaan bij mij ‘de spietzen aan de haal’ en ik begin te ‘rakketakken in het vooronder.’ Ofwel ik word tureluurs. Soms heb ik het gevoel dat mijn geest mijn lichaam verlaat. Ik sta misschien aan de vooravond van een reldekerdeldel. Gisteren was ik nog in een mooie boerentuin in Annen. IJle crocusjes die wilden gaan bloeien maar het nog niet aandurfden. Pollen sneeuwklokjes die wel de moed hadden en een enkel geel aconietje. Binnen waren kleine lenteschikkingen gemaakt omringd door fraaie schilderijen en een altijd zo vrolijke Ramvrouw met haar engelengezicht en engelenhaar danste ertussen door. Een heerlijke houtgeur vermengd met laurier verspreidde zich door de boerderij. Er gaat niets boven een houtkachel. Die moet hier ook weer geplaatst worden maar waar laat ik die boekenkast met boeken die ik steeds weer in kijk. Alle muren zijn bezet. De vogels zijn vandaag heel uitbundig. Plotseling is het erg zacht en gek genoeg wijst de barometer nul graden aan. Volgens de weerman krijgen we hier in het Noorden matige tot strenge vorst in het weekend. Weer sjouwen met emmers water naar achter naar de paarden. Maandag gaat de oude auto naar de keuring en ik vrees het ergste. Waar kan ik me in hemelsnaam nog op verheugen? Ik ga maar soep maken. Soep met sliertjes. Back to basic. En op brood: makreel. Zweefmakrelen.