er wordt stil gestorven
langs bevroren water
het sneeuwt laag op
laag
vastberaden en
gestaag
onder het ijs zie je
gezichten
vrijkomend bij een
windvlaag
in dit aan de natuur
teruggeven land
waar ze opnieuw
konden landen: het
porceleinhoen, de kwartelkoning,
de zilverreiger, de blauwborst
wreed gegrepen door een
oude bekende met een koud
gemoed en kille handen, terecht-
gewezen door een niets ontziende
vorst
gedicht: Annet Lemaire ©
foto: Mike Moats
voelsprieten 
dit maakt stil
zo schrijnend
maar zo mooi gezegd
Dank je Ingrid……
Adembenemend mooi verwoord, Annet, zoals alleen jij dat kan……..xxx
Geroma toch:)
Mooi gedicht. Ik vind ook de foto prachtig.
Ja, de winter is bar en boos. En wreed. Wordt er niet bijgevoederd bij jou in de buurt?
Ron: in de uitgestrekte natuurgebieden om ons heen
zal niet bijgevoederd worden, daar heerst de natuur…
daar heerst het recht van de sterkste…..
dank voor je reactie….
….én…
ik heb genoten van je stém!
Smokey: wachten op de wending
der dingen…ik had die reactie nog niet
gezien
Fra: ik slik even wat weg…:)
mooi annet
ik zie hier rechts een schitterend plaatje de Wolvenvrouw!
groet van koen
ja uit de Wolvenstraat Koen:)
groetjes van Annet