Weet u waar de Ratelbank is?
Tijdelijk ben ik een krakeling en loop door het Koekjesbos (voorheen het Woud van Speculaas).
Niemand weet het.
De Wijkpoes niet, de Hoornaar niet, het Roomijskonijn niet.
Een Pad aarzelt even. En dan ontmoet ik MometHam.
Zij weet het!
‘Verderop woont de heer Berkepies en aan hem groeien elfenbankjes.
Daar kunt u pinnen, net als de bosslang en spinnen’.
En daar gaat MometHam.
Ze eet een botervlam
rookt een zware pijp en klappert
met haar kunstgebit.
Ze is op weg naar Hinneryd
in Z W E D E N
Ze stoomt door haar eigen wolgedaante heen.
Ik keer me om richting Berk.
Daar pin ik twee euro. Het valt niet mee met mijn krakelingpasje maar het lukt. Ik verleg mijn zinnen en verlaat langs een beveiligingshekje het zoete bos.
De bomen gooien me lange vingers na en Jan Hagel.
Annet Lemaire © Eerder gepubliceerd 8 januari 2008
voelsprieten 
Wat een mooie fantasie
Merci Marko
Petra en Maria: kan jullie helaas niet bereiken (ligt aan mij)
Zo mooi zo als je schrijft,je fantasie………
daar zou ik wel wat van mee willen hebben.
graag gelezen!
Lieve Annette wens je een goed weekend!
lieve groet
Christiene
Dank je wel lieve Christiene.
Ook voor jou (natuurlijk)
Lieve groet,
Annette
De vorige keer was ik volgens jou de verrassingscake vergeten…
ondertussen heb jij je zinnen aardig verlegd.
Heerlijk om weer eens terug te lezen met alle commentaren van die `ouwe bekenden`
lfsfr
Hée Frans, je echte naam (duimpje). Het hele VKblog zit op Facebook 🙂 Verdreven van hot naar her. Vluchtelingen zijn we. Gedesillusioneerd denk ik toch wel, diep van binnen. LfsAn
Zag je op FB!
Dank voor de ‘likes’!
ha lieve Annet,
wat kun jij toch gaaf spelen met woorden…
Ik denk eigenlijk dat jij een elf bent.
Elfen kunnen dat namelijk ook…
Het spelen met woorden is ze met de paplepel ingegeven..
Dag elfje!
Dikke knuffel van Marlou
.
Een elfenbrokje in m’n keel Marlou.
Gisteravond dacht ik nog aan je.
Er zitten een beetje veel mensen in m’n hoofd….
Zennnnnnnnnn
Ik ga weer naar m’n (elfen) bankje 🙂