EVEN SAMEN
en toen ik mij
omdraaide naar
jou in de tere
tuin
vol ragfijne bloemen
keek jij naar vogels
die elkaar betraden
en ik dacht wij hebben
elkaar begrepen
wij voelden hetzelfde
zonnelicht aan
in het duister verdween
je met groene passen
en ik brak alle stelen
Annette Lemaire ©
voelsprieten 
Ach…
Geen vrolijk gedicht.
moet dat dan?
Dank Peter, Hennie
Hey Annetteke,
helemaal vergeten: gedichtendag!
Maar jij hebt het gelukkig niet vergeten en hebt een mooitje geplatst.
Ik vind ‘m prachtig.
En ook de foto er boven.
Eén en al sprookje.
Dag dichtertje…
Dikke kus van Marlou
.
Ja met zo’n recensie kan ik verder Marlou.
Heb het idee dat WordPress niet overal ontvangen wordt.
Zelf kan ik ook vaak niet reageren bij andere merken:)
Liefs van een koud Netje, brrrrrrrrr
Ha Annette,
Zo mooi komt je gedicht binnen, maar we hebben ook maar één Annette!!!
je foto past er mooi bij.
Wens je een mooi weekend.
liefs groetjes
Christiene
Dank je wel Christiene! Voor jou ook een mooi creatief weekend.
Lieve groetjes van Annette
` door hetzelfde zonlicht beroert worden`
hartverwarmend gedicht, Annette
grfrp
Dank Fra!
Groetjes Annette
Dank Vera!