Langzaam maar dan ook echt heel langzaam drong het tot haar door dat er echt iets aan de hand was.
Ze zag in zoveel het grappige.
Mensen deden net alsof.
Zo was ze vroeger ook behandeld.
In haar diepste verdriet was ze niet serieus genomen.
Ze werd niet getroost maar….uitgelachen.
Verdriet mocht niet bestaan.
Ze zag het opeens helder voor zich. Alsof er een licht opscheen.
Net als de man waarmee ze getrouwd was kon zij die haar gebaard had het leven in al zijn facetten niet aan.
Over hem zei ze dat 'hij zichzelf niet dragen kon'.
Zo was het met haar moeder ook gegaan.
De nare dingen die je overkwamen in het leven dronk ze weg.
Ging niet op zoek naar oorzaak en gevolg maar vluchtte in de verdoving.
Vluchtte voor de confrontatie met zichzelf.
En verder hoef ik hier niet over te schrijven want zij die dit weten herkennen
meteen het 'Agrimonytype' uit de remedies (de beschrijving) van de Engelse arts dr. Edward Bach.
Wat jammer toch dat we zo in de ban zijn van de rationele allopatische geneeskunst.
Zo arm aan verfijning, nuances, zo angstig ook.
Ik zei het aleens tegen de veldmaarschalk: 'Een ziekenhuis is eigenlijk een gebouw vol bange mensen!'
"Alleen al dat opkijken tegen artsen is idioot! '
Het Agrimonytype herken je aan het masker dat ze dragen.Het masker van de lach. Alles moet altijd leuk zijn.
Ze zijn daarom ook zeer gesteld op harmonie en gaan confrontaties uit de weg.
Er zit een gat tussen het gevoel en het denken.
Ze knarsetanden 's nachts en in bed liggen ze vaak te malen, zien overal problemen.
Bij het gebruik van druppels Agrimony treedt er vaak verbetering op en komt men meer 'in zichzelf'.
Sleutelsymptonen bij het Agrimony of Agrimonietype:
De 'patiënt' tracht zijn innerlijke onrust en kwellende gedachten te verbergen achter een facade
van vrolijkheid en zorgeloosheid.
"Hoe het er bij mij van binnen uitziet gaat niemand iets aan" is een veel gehoorde uitspraak van ze.
Annet (Clematis- en Watervioliertype) 🙂
Boek: Bachbloesemtherapie door Mechthild Scheffer – uitgeverij De Driehoek
masker: internet
geschreven voor Zijne Koninklijke Hoogheid Koning PeedeGee
voelsprieten 
oeps even wat fouten eruit halen….
gember schijnt ook erg goed te zijn voor mensen die de weg kwijt zijn en kunstenaars.
Een paard gemberen misschien voor hoge staarten?
de info ontrolt zich, de lezer wacht. denk ik in een alinea ‘wat een passende illustratie eigenlijk’ verder op komt de verklaring.
gemak dient.
zo een joyeus woordgebaar Ton..
Zodra ik de weg kwijt ben kom ik hier terug. Als ik het dan nog vinden kan…;o)
ja grapjes Jan, I know, ben ermee bekend, gelukkig is hier niets ernstigs aan de hand, op het eerste gezicht dan:)
Met oprechtheid heb ik alles….
Dan sluit ik me maar even aan bij de laatste zin uit je laatste reactie, Annet.
Tja, facades, maskers, verstarde glimlachjes, sommige gevoelens niet ‘mogen’ hebben, ik heb er nooit tegen gekund, ben er wel een beetje mee opgevoed, dus ik begrijp wel wat je bedoelt. Denk ik. 😉
tja, durven voelen, doorvoelen, verdriet toelaten, zeggen wat je niet prettig vindt. Het schijnt nog steeds niet te kunnen. Toch leert de ervaring (druppelsgewijs) dat je alleen door dingen aan te geven respect afdwingt. Je hebt je grenzen, de grenzen aan het menszijn. Die moet je kenbaar durven maken aan anderen. Zodat ze een beeld hebben van wie en wat je bent. Dat je een mens bent, net als zij.
Marjelle: dit is een intuxeftief stukje, ik begon met analyseren en kwam vanzelf uit bij de Bachbloesemremedies…ik heb daar cursussen in gevolgd, stond er eerst sceptisch tegenover en ik trok dan ook het kaartje dat daar voor stond ‘rockwater’…sceptisme staat bij mij voor angst…er ging een WERELD voor me open bij deze lessen……en dát had ik niet gedacht….het is een prachtige geneeswijze….heb de dieren er ook mee behandeld en meteen resultaat….en het is heel aards…
Fotodichter: druppelsgewijs: mooi…kan het niet zo goed volgen maar dat zal voor mij voor jou ook gelden:)
agrimony-mensen; het zijn party-animals, de leukste mensen op een feest, niks mis mee(zeggen ze), maar in stilte worden de tranen vergoten of weggedrukt in drugs-, alcohol-, voedsel-,nicotine-, koop- of sexverslaving.
vaak zijn ze van de bach bloesem de moeilijkst behandelbaren:))
ik vrees dat ik er zo een ben
alhoewel mij ook wel impatience toegeschreven wordt.
Ah eindelijk een kenner, ik wachtte al op je Anneke:). Klopt: het moeilijkst te behandelen. Niets ligt aan hun maar aan de ander.
Ze kunnen zichzelf niet dragen, ontdekte ik. Ze doen net of ze niet bestaan.
Maar ze bestaan wel degelijk en het zijn schatten (omdat ze vaak alleen dat gedeelte van hun karakter laten zien)…
Lachen de ernst weg….
Anneke, fijn dat je langskwam…
Yvette: in het begin vond ik dat ik alle remedies was:)
Soms ben ik ook een balsemien:)
Alleen al dat je jezelf herkent in een Agrimony, super!
Hai Annetje,
een Agrimony type…
Ik zou het kunnen zijn, als ik jouw beschrijving lees.
Maar in de beschrijving van Anneke (party-animal, drugs-, alcohol-, voedsel-, nicotine-, koop- of sexverslaving) kan ik me helemaal niet vinden.
Ik ga er eens mee in de weer. Wie weet…
Heb het goed, lieve schat!
Dikke pakkerd van Marlou
.
Hi Marlou,
Het is een hele dikke omschrijving, knars jij ook met je tanden? Haha, dit b.v. komt bij mannen voor (maar ook niet altijd)….Bij elke beschrijving is er wel iets dat bij je past. Het is een hele studie hoor….Het is niet het innerlijk vriendelijk lachen maar problemen worden weggelachen. Subtiel verschil. Het moet rationeel blijven. Gevoelens zijn ‘eng ‘…..Liegen komt veelvuldig veur…..
Ik ga je lezen..
Een boeiend blog, lieve Annet! Ik ben een aantal jaren geleden behandeld met Bloesem-remedies van Bach.Wwelke ik precies heb gehad zal ik nog eens proberen te achterhalen. Lieve groet van mij:-)