Hij draait zich met een ruk om. Zijn gezicht is asgrauw en zijn kleine bruine ogen zijn bloeddoorlopen.
'Wat wil je nou' snauwt hij.
'Ik stuur de politie op je af' .
Ze kijkt hem aan en zwijgt.
Zijn stem trilt van kwaadheid. Hij zweet hevig en uit zijn mondhoeken loopt speeksel. Het loopt in twee geultjes langs zijn mondhoeken.
Zijn kin is nat en zijn handen maken onbeheersbare schokkende bewegingen.
Zijn enorm dikke buik lelt over zijn broek.
Hij hinkt door het huis en wil weer uitvaren.
'Je weet dat je fout zit' reageert ze rustig.
Opeens speelt hij voor kabouter. Er komt een eigenaardige klank in zijn stem. Half grappig half eng.
Ze lacht er maar om.
Ze grinnikt wat meewarig.
'Je lijkt op Quaisimodo' zegt ze.
Hij is eigenlijk een meewarig figuur.
Zijn wereld is gevuld met fantasieën maar ook met leugens.
De laatste tijd haalt hij ze door elkaar.
Ze pakt haar jas om te vertrekken. Ze kijkt nog even naar het gekalligrafeerde 'OnzeVader' aan de muur.
'Zo burgerlijk' denkt ze.
'Hij is zwaar gefrustreerd'.
'Wat kun je anders verwachten van een Rooms-Katholiek'.
Ze ziet hem zwaaien op zijn benen. 'Ze hoeven niet mooi te zijn als ze maar lief zijn' roept hij haar na.
Als ze woordeloos de voordeur achter zich dichttrekt hoort ze een zware bons.
'Van z'n geloof gevallen' denkt ze.
Ze hoeft nergens aan te ontsnappen.
Ze voelt dat ze haar vrijheid tegemoet loopt.
(misschien het begin van een roman)
annet lemaire xa9
Aan het einde zal alles uitkomen…
ik ben benieuwd naar het verhaal:))
wie hoeven er niet mooi te zijn…
hoop dat het ook voor vrouwen geldt;)
Hilko: aan het allerlaatste eind wel of voorgoed verborgen blijven….
Anneke, dank je ik wou dat ik een Pipokar had en me daarin kon afzonderen om te schrijven met niks om je heen dat afleidt…..
Assyke: dat weet hij alleen….denk dat het wel over vrouwen gaat en voor hen geldt…..het leven kan een film zijn, een boek….het leven fluistert het leven in…..
Hai Annet!
daar ben ik nu al benieuwd naar: naar een boek van jou.
Gewoon doen.
Kun je niet een rustige plek creëren ergnes in het huis?
Een schrijfplek??
Liefs van Marlou
.
Het is prachtig, gevoelig en humor, ( hij valt van zijn geloof ) ja, doen, doen, het is een enorme klus, maar je kunt het. xxxxxxxxxxxxxxxx
Ik voel me nergens meer thuis, zit nu weer meer bij de Volkskrant.
Ha Marlou,
Jij en Zilver stimuleren me wel….
Het is gewoon er elke dag even tijd voor nemen…als ik hierbij mijn inwendige/inpandige rebel maar niet aanwakker….:)
Zilver, ik heb hetzelfde gevoel, heb het moeilijk gehad en nog….misschien komt alles toch nog goed…(zong Cornelis Vreeswijk al) oh nee hij zong het omgekeerde ‘maar misschien wordt het morgen beter maar het wordt toch nooit goed’ je bent niet alleen Zilvervrouw xxx
Hai Annet…
haal dat “misschien” maar weg.
Het ís het begin van een boek!!!!
Liefs, Marlou
.
dank Marlou met liefs
ah dat komt door gebruik leptop en oude computer door elkaar……annet