Er is een acteur en theatermaker vermoordt. Zijn naam is Juliano Mer-Khamis.
In China is de ontwerper van o.a. de Spin, het Olympische Stadion verdwenen. Zijn naam is Ai Weiwei.
Beiden waren kritisch, rebels en opstandig. Beiden kunstenaars en kunstenaars houden extra veel van hun vrijheid.
Ik loop nog, ik beweeg nog en denk aan Japan. Ik heb de droogte van het weer in gedachten. De tuin die zich langzaam uitrekt na een straffe aanval van een lange lange winter kan wel een frisse verkwikkende douche gebruiken.
De e-fiets arriveerde. Gebracht door een man met humor (!) – god zegen de westerling die soms langstrekt en even fris door de geest trekt. Zelfspot wordt hier hoog gewaardeerd.
Maar goed.
De fiets gaf bij het fietsen de tweede keer al meteen klachten. De borging van de trapas (ik heb het even opgeschreven) was losgegaan en de fietsketting liep eraf. Gelukkig was ik niet alleen in de Veenkoloniën! Ik fietste daar met vechtgenoot. Een technische vechtgenoot, je kunt eigenlijk niet zonder!
En dan flarden van berichten van een bloedbad.
Vanmorgen zag ik pas beelden.
Probeer alles weer te verwerken.
En stilte is het enige dat daarbij helpt.
De mensen zijn net overleden of ze worden al herdacht.
Zeker bang voor een nieuwe tussentijdse ramp?
Stilte.
Een vlindertje in een geel kleedje fladdert voorbij.
afbeelding: Juliano Mer-Khamis
voelsprieten 
Zo is het leven tegenwoordig, probeer toch te genieten. En laat je niet mee trekken op het neergaande pad.
china moest zich schamen
wel profiteren van de lusten van de kunstenaar
maar zijn lasten snel de mond snoeren
bah
Antoinette, zoals je weet ben ik een levensgenietster, juist daarom….een mens moet stilstaan zo nu en dan bij rouw, het leven almaar doorhuppelen is geen obtie…en oppervlakkig of gevoelloos of tralala wil ik niet worden…deze mensen verdienen ons meeleven….en het raakt me diep en dat wil ik laten weten……én delen…..
Precies Assyke….
nou, je moet je niet mee laten trekken op het negatieve pad, maar nog minder moet je je ogen sluiten. terecht dat je de zware dingen noemt.
Ton, je begrijpt het/voelt het aan…
annet,het leven is onvoorspelbaar, druk hectisch, medogenloos, maar ook mooi, schitterend, liefdevol….
Ligt eraan hoe je zelf bent, ik trek me heel snel alles aan, laat ik me meesleuren dan gaat het snel fout. Daarom probeer ik er niet aan te denken. Moet mezelf beschermen.
Ook een van de reden dat ik zo min mogelijk van politiek wil weten.
ik begrijp de reactie van antoinette wel
geldt ook voor mij
het is van haar dan ook zeker niet oppervlakkig bedoeld
Lasja, ik weet het ik weet het
Antoinette: ik had het al begrepen, maar we hebben er allemaal last van en verwerken het op onze eigen manier die niet altijd even duidelijk is….je bent niet alleen Antoinette maar het wordt je haast niet geleerd hoe om te gaan met zoveel narigheid, dat moet je zelf maar uitvissen. Zo heb ik veel gehuild om Japan, laat het maar stromen….ik heb het ook niet graag over politiek maar politiek is het leven…vooral in dit geval…twee integere mensen…..en zo knap die Palestijn-Israëliër, dat trof me heel erg met zoveel levenslust in zijn ogen en zijn prachtige werk…..intussen gaat je eigen leven door….laten we elkaars hand vasthouden…..
Assyke: ja ik begrijp het ook zoals hierboven staat en het is moeilijk te verwoorden…..het is zoveel…..
Ja, ook rouwen is noodzakelijk voor een balans in het leven
Het leven zal altijd balanceren op een dun koord blijven.
Paco: ja het leven leven in al z’n facetten, niets overslaan, alles aanraken
Johan, mooi ook Paco over balans….dacht altijd aan lopen over uitgetreden rotspaden maar ook dat is balanceren, je evenwicht bewaren, tot iemand je laat struikelen op weg naar de top….
Lieve Annet…
Dit is een mooi stukje journalistiek.
Goed geschreven.
En een eigen tintje er bij.
ja… mooi.
Ik ga het niet over de rampen hebben.
Ik wil alleen nu even de fijne dingen filteren.
Het rijden op een e-fiets bijvoorbeeld…
Ik zie je over de velden met je fiets. je haren wapperen in de wind.
Je fluit een liedje van plezier en wijst naar een kippetje, dat zomaar over de hei tippelt.
Overal bloeien de kersebomen.
Ja…
soms is het leven echt goed.
Geloof me nou maar.
Harteliefs van Marlou
.
Marlou, het is ook niet mijn gewoonte over rampen te schrijven…het kwam voornamelijk door die knappe Juliano en wat ik las als naschrift over hem in Trouw. Het was een Gemini. Maar ik wil deze mensen eren…omdat ze zijn zoals ik….voel verwandschap….
Dank je wel. Jaaaa ik ben gek op kippetjes:))
p.s. het leven is goed…je hoeft alleen maar te kijken en lief te hebben ?&liefs de moi…
knap dat je hier even aandacht aan schenkt – zo veel (velen …) verdwijnt in stilte …