En dan verdroom ik de strijdbaarheid.
Ik begraaf de strijdbijl diep in de grond.
Van alle kanten bestormd door een grote variatie aan gedachten.
In mijn hoofd knoop ik de geblondeerde man een hoofddoek om en stuur de man van het natuurstopbeleid het moeras in.
De revolutie trekt weg, de opstand weggewimpeld.
Dit is wat nog rest: acceptatie van het ondermaanse.
Leven in de hel met hemelse gedachten.
tekst en tekening: Annet Lemaire xa9
voelsprieten 
http://www.facebook.com/Kunstveiling?v=wall
Verkoop jij je schilderijen….goed adres gevonden.
Geweldig
Hai Annet,
wat een heerlijk gedicht.
Ik zie het helemaal voor me hoe jij met de woorden speelt en met ze rommelt en heen en weer en voor en achter.
En het beeldschone plaatje erbij maakt het helemaal af.
(is het een computertekening? of een met de hand tekening?)
Liefs en een heel fijn weekeinde!
Marlou
.
juist op die plek was de foto mislukt…er staat nog meer mooi werk. Ik ben er nog mee bezig, Groet.
Denk nog eens na over die posters….ik weet zeker dat je er veel kunt verkopen..
Zwol: posters op http://snorharen.net
Marlou: echte tekening…..
Hans ook nog dank…
Gisteren was ik niet ‘in the mood’om te reageren….