groenling afbeelding van hier
Vandaag leuke visite: een paartje groenlingen.
Wat zijn ze toch mooi!
Echte vinken zijn het met hun wat bolle snavels.
De koolmezen drijven elkaar nu op.
Enorme zwaaivluchten om het vrouwtje te veroveren.
Mannetjes op hun leukst in die eerste veroveringsfase.
Om de tijd heen van het planten van aardperen
nog een gedichtje gemaakt.
Gedachten aan verdwenen vriendinnen.
Het is goed om die weemoed te doorleven
en je tenslotte te verzoenen met de realiteit.
Bestaansrecht
vermoeid van eigen bestaan
kan ik mensen soms buitensluiten
omwille van het voortbestaan
nu te vaak alleen gegaan
Annet xa9
Luister en kijk hier naar de groenlingen – Carnduelis chloris
Groenlingen worden in de volksmond Groningers genoemd om hun stoere uiterlijk…..
voelsprieten 
Mooi gedicht, Annet
Ik hoorde afgelopen vrijdag, bij de presentatie van een dichtbundel in de Groningse taal dat het woord ‘tederheid’, of een vertaling daarvan, niet bestaat in het Gronings..
Een tedere groet,
Marijke
Ps: Weemoed maakt mij soms gelukkig…
Och ja Marijke, ook voor andere zachte woorden niets, maar eddelkeudeltje (winterkoninkje) of toenkroepertien is weer geweldig (kan ook Drents zijn)…
Mij ook…..soms….
lente – herinneren aan vriendinneren
alsof we weer groentjes zijn
De vriendelin ook zo’n leuk jeugdvogeltje:)
Prachtig gedicht Annet,
Maar soms kan weemoed je ook zo’n geluksgevoel geven.
Het leven komt en gaat,verdriet en geluk wisselen elkaar af,maar soms is het zo heerlijk even terug te gaan naar alles wat voorbij is.
Lieve groetjes marjolijn
Dank je wel Marjolijn….
Liefs aan de zee….. ~ ~ ~
(ik heb al heel wat zeegedichten, herinneringen aan Rotterdam, van daaruit naar het grote zoute water)