Nu het tweede paard is overleden weet ik niet meer goed wat me hier nog houdt.
Ik hang tussen verschillende belevingswerelden. De ene wereld is nog niet klaar of de andere dient zich alweer aan.
Tijd om me terug te trekken in m’n eigen wereld.
Tijd voor stilte.
Tijd voor bezinning.
Tijd om niets te doen en alles te zijn.
Maar ik doe van alles en ik ben eigenlijk niks.
Soms voel ik me gewoon niks.
Dus ben ik eigenlijk tóch wat.:^)
Om mezelf bevestigd te zien neem ik vaak een hapje
van het een of ander.
Eten is eigenlijk liefde.
Zoals bevestiging dat ook is.
Noem mij, noem mij,
spreek mij aan
noem mij bij mijn
diepste naam
Voor wie ik liefheb
wil ik heten
(Neeltje Maria Min)
Ik eet dus ik ben.
Nu ik mezelf bij elkaar gefrommeld heb tot een propje
gaat het alweer beter.
Mijn oma was ook een propje.
Een klein dik druk pratend vrouwtje.
Rode konen, pretogen en lachrimpels.
Maar ik ben geen oma.
Ik ben niet eens een moeder.
Ik ben een zakje chips.
Krakend kom ik de dagen door.
Ik schrijf mij er wel uit.
uitgegaloppeerd: Ingmar 17 mei 1988* – 8 november 2008 +
voelsprieten 
Zilver, ben niet ongelukkig hoor. Zo gaan die dingen nu eenmaal. Het is alleen wat leeg en het kwam onverwacht. Knuffeltje van mij…..
Marijke, dank je voor je reactie, ik heb de foto’s nog:^) heb al zoveel dieren verloren maar moest er toch over schrijven…..Tot zondag at teatime, rond drie uur. Komt dat jullie uit. Haha, via het VK-blog.
Liefs, A.
Hé, chipje, even rustig aan doen.
ik breng wel een flink dik stuk speculaas mee
ben aan het bijlezen en lees wat jij verloor
blijven schrijven
blijven praten
dikke groetReactie is geredigeerd
Oh, ik dacht een winterwortel Fra..
Dank Vuurjuf….
ik vond hier een afbeelding van de koestering van ’t innerlijke kind
http://www.helladeboo.nl/site/kunstwerk/356792_Zomeridylle.html het kunstwerk heet ‘Zomeridylle’ van Hella de Boo
Het straalt een en al heling uit
en ik mag hopen dat je die snel vindt
en mag Ingmar rusten in vrede…….r.i.p. door de paardenhemel heen in volle galop
van uit Australie veel troostgroeten
voor Annet
Lieve annet,
ken je de paarden van Franz Marc?
hij schilderde ze vaak blauw
om hun kracht te laten zien.
ik kijk naar je foto
lachende ogen
blauw shirt
paard loopt in herinnering
voor je uit
… en je beschreef je wereld
zoals die nu is
in eerlijke, pure beelden
naar hoe het zal zijn…
Het spijt me erg, Annet.
Iets wat moeilijk onder woorden te brengen is heb je ontzettend mooi weten te zeggen. Ik weet dat dieren heel veel kunnen betekenen, dus ik kan me een beetje voorstellen hoe je je voelt.
Maar jij blijft een ruiter.
Sterkte.
even proberen
Mijn reactie viel weg……
Jannneke ‘Mies’helemaal uit Australië, fratres in aeternum……….thankx….
Ingrid, wat een troost…..
Ron, ik blijf een ruiter….ti amo!
Iedereen dank voor de warmte, jullie warmte vult de leegte in……….
OMNIA VINCIT AMOR
(Latijn, omdat ik binnenkort naar het klooster vertrek)
Aan het kersverse nonneke Antonetta, beschermvrouwe van de onzedelijken:
doe dan de groeten aan het broederke
dat staarde uit het raam
en katjes kneep in het duister
al was het volle maan…Reactie is geredigeerd
Godelieveke moest even nadenken
over Onze Zedelijken
pront verske Ingrid:)
Als dingen om ons heen wegvallen hebben we alleen onszelf.Alleen van daaruit vinden we de kracht verder te gaan.Het is niet anders, maar mooi dat het zo is.
Ik kom je nog wel even sterkte wensen
want het valt allemaal niet mee
Lieve annet, veel sterkte.
Ik vind het zakje chips wel een goed beeld: knisperend, vers en zout! Broodnodig dus, niet niks!!
Solvejg, dank er zit inderdaad
meer achter de woorden, fijn
dat je dat ziet….
Ik kraak even met je mee vandaag.
Langs deze weg. Smak, tjomp, tjomp.
Mmm. lekker en zoet.
Krak.
Kus
Krakkus inn
Danks EJW
Inn, je zit toch niet op een oester te kraken:)
kustkus……
Nee, ik heb je vaak gemist en wilde even bij je zijn.
Inn……..
Arme Annet, ik lees dit nu pas, wat jammer en onverwacht.
Ik mis mijn Zodielia nog elke dag.
‘ik schrijf me er wel uit…’ Schrijf lieverd, schrijf.
Danks Manus, kus…
Anna, je Zodielia….
Als ik meer moed had te lezen en te schrijven, had ik eerder geschreven dat het me erg voor jullie spijt. Maar jij moet verder, moederziel alleen in het polderland. is een nieuwe paardvriend(in) geen optie…?
Sterkte van Oliphant, in moederziele eenzaamheid. Geen zin om in te loggen, sorry.
ach gossie Chiel, de kosmos omarmt je:)
ik heb nog twee knolletjes over, de oude Toos de shetlander en het jonge ding Silke, een Welshponypaard….en nog wat ander boerderijgrut….ik stuur je een zonnestraal!
Groets van Annet
blijkbaar bestond het heelal ook uit het niks, dus niks is heel wat, en dat ben jij zeker !
dikke kus en knuffel,
Bert
Ah Bert, merci et knuffèl:)
Annet, hoop dat `t je goed gaat na alles wat je de laatste tijd hebt meegemaakt.
Ik snap `t wel dat `t item in `t profiel niet helemaal goed overkwam. Inmiddels aangepast zoals ik het strikt bedoelde. Ja, Liefde is er altijd tussen de mensen, zoals het ook tussen de regendruppels droog is…
Groetenhartelijks!!!
Voor Annet
Een paard
kent ook een hemel
paardenhemel
is geen hel
Hij/Zij(?)zit of staat daar
lekker in zijn vel
wat haver achter
z’n/haar kiezen
Weet dat jij
‘m/’r niet
uit het hart
zult verliezen
Het hart valt
met jouw oog
tesaam
Hij/Zij zwaait
uit het hemelraam
Laat je
tot in Drenthe
groeten….
-groet&sterkte van dichterbijgrave-
Dank je Harry, erg lief….
Lieve veenheks, lieve Annet, jij bent jij, je bent uniek. In de dierenhemel staat je naam met een sterretje er bij geschreven. Liefs.
Joosje! Dacht vandaag nog aan je…..
Liefs van Annet!
Annet,
Je kent me ook als Karin. http://www.volkskrantblog.nl/bericht/164701 was mijn fjord. Ze is er ook niet meer.