Ben ik daarvoor geboren
om nu zo stil te lopen
jouw zwijgzaamheid
remt het leven in waar
het zou moeten stromen
vervolgt z’n weg wat
vloeit slaat stuk op een
rots
spat uiteen in kleine
fonteinen
een broes van water
dat wel weer zijn weg kent
maar gekneusd als een pijnlijk
siepelen
had graag een meer willen
zijn vol spelende kinderen
en kabbelende boten
voorwaarts gericht
nu gekrompen tot een
krappe druppel
een traan op mijn eigen
gezicht
gedicht: Annet Lemaire ©
kunst: Evangelos B. Tsaggalas
voelsprieten 
Kom op meisje, we zijn allemaal hoe we zijn. Laat het gaan, lopen, vloeien, stromen…
(Maar ik herken wel veel van wat je zegt, vandaar deze parate raad, liep ik vanochtend namelijk ook tegen mijzelf te vertellen).
prachtige tekst(!)
soms verdwijnen woorden
door zwijgzaamheid?
Thera, nu weet ik ook waarom ik zo dyslectisch ben de laatste tijd, dank je:^)
Paul: dank, duh?
P: als een bok op de haverkist
qua snelheid~)
Snelheid is synoniem aan stromen
Mooi, Annet.
(Ik delete vaak woorden/zinnen, omdat het toch net niet weergeeft wat ik voel en dan eindig ik toch maar weer met het standaard ‘mooi’. ;))
Ik geloof niet dat je daarvoor geboren bent, maar ik kan me wel voorstellen dat je je dat afvraagt op bepaalde momenten in het leven.
Vloeigroet, Coby
Prachtig omschreven, maar wel beetje triest.Herkenbaar ook…
En nee: je bent daar niet voor geboren!
Een warme groet
Hydrangea
Marjelle: mooi toch:)
Coby, ha vrouwen en begrip
lfs van mij Co~)
Hydra, hartverwarmend en merci~)
soms wéten we even niet waarvoor we geboren zijn…
Maria, de zin begint, nu ik het analyseer met een vraag op z’n jiddisj of jiddisj, ben ik dáárvoor geboren, oi? dank voor je opmerking….
de niet ingeloste verwachtingen
teruggebracht tot een traan…
mooi, de ondergaande Saturnus…waar zouden we heen moeten vliegen om dat zo te kunnen zien?
Bart: ach wat mooi gezegd~)
vliegen naar een droomplaneet?
soms kan verdriet zo mooi zijn …
je hebt jezelf met deze in elk geval overtroffen qua schoonheid
troost en knuff,
bert
Bert: nu wordt de traan een meer met troostvissen
xxx et merci…..
Het is een mooi gedicht, maar erg verdrietig…….
zoals gedichten vaak zijn Zilvertje…..woorden uit je gevoelsleven…..
Heel mooi Annet, en herkenbaar. Zelfs voor de rots.
Welke sterren staan dwars op je leven Annet?
.. even geen woorden. Wel een kopje ijsthee voor jou.
Ron: danks en jij ook een rots?
Zwollywood, haha, daar ga ik van lachen:)
Morgaine: grraaag ietss warrums….
er zit veel emotie in annet en dat maakt het ook een sterke en mooie tekst.
dusje
Dianne, ah dank je voor je woorden
boentje~)
had graag een meer willen
zijn vol spelende kinderen
prrrrrachtig!
hele lieve salut en steun van Hetty!
laat levend water je dorst weer zwellen!
Dank je wel Hetty!
Fra, wat lief!
Heel mooi menselijk en herkenbaar jij hebt dat prachtig verwoord.Ben blij dat ik ook deze bijdrage niet heb gemist.
Groet je
Sorry voor dat lelijke vraagteken
Bedankt EJW en het leven is
een raadsel vaak (?) 🙂
Soms (te vaak) wel, helaas.
Ron, het raadselachtige gedrag
van de ander vaak, negatief
bijvoorbeeld, je blijft maar
zoeken, maar vond toch veel
in de sterren (wonderlijke wereld)
In vind het een prachtige tekst
al die woorden bedoel je:)
Annet, prachtige tekst…maar ik zie jou toch echt als een een beek waarin van alles borrelt en beeft!
dankje Gala, het water staat voor gevoel en die rots hield mijn liefdesstroom tegen, zoiets….
Mooie beeldspraak. Klateren, benauwd misschien, maar altijd (door)levend doorleefd.
dank u heer Wervenbos