Dromen zijn de laatste tijd zandkleurig. De speelsetinten zijn verdwenen. Geen jonge speelse poesjes meer. Geen beeldenvan witgebolde zwanen die krachtig peddelen door het water. Bewijs vanhet onderbewuste van een zanderig bestaan? Is dit de kleur van eenbeginnende mildheid? Van een effen bestaan?
Of de kleur van de net geploegde akkers. Ben ik ingezaaid of zijn er aardappelen in me gepoot? De herfst zal het uitmaken.
In ieder geval heb ik de paarden geborsteld:)
Eerst Toos de shetlander, Silke wacht af
Dan Ingmar het fjordenpaard
En dan een borstelbeurt van Silke
voelsprieten 