Elke vakantie ging ik naar tantelief op de Veluwe. Tussen ’t Harde en Oldebroek aan de Veenweg. Alles was daar wat in de stad niet was. Vriendinnetjes zoals Aleida, Henny en Geertje. Geurende krentenstruuk’n, opkomend gras, bloemen, de geur van de aarde, de eindeloze dennenbossen vol geheimenissen, de wind die er doorheen woei en vooral de stilte, je kon jezelf horen in ademhaling en klossende klompjes.
Tante was geboren op 29 februari maar vierde het op de 28e, er zat niets anders op. Tante en ik. We lachten, deden boodschappen en maakten lange boswandelingen. Een bosje paling halen in Elburg. Bij haar at ik, thuis at ik niet. We knuffelden veel. Zij weerde me nooit af, haar zuster, mijn moeder wel.
Er lag één smet op al die gezelligheid. Wanneer de spreeuwen terugkwamen in het voorjaar en zich nestelden onder haar pannendak pakte ze de bezem en veegde de nesten weg. ‘Waarom doet u dat nou’ zei ik. ‘Ze poepen al m’n ramen onder’ zei ze en begon weer aan een lach.
Dit jaar zou ze negentig zijn geworden.
Mijn lieve naieve tante Vis. 
This is not my aunt
Uit het magnifieke boek van G. Goldschneider: mensen geboren op 29 februari zijn jeugdig, tolerant, waarderend, toegeeflijk en onvolwassen
voelsprieten 
Wat een heerlijke herinneringen aan zo’n schrikkeldag waarop tantelief ook nog eens jarig was. Een warme bijdrage op deze dag Annet!
Wat een leuke schrikkeltante! Die gun je ieder kind… 🙂
Mooie schrikkelverschrikker met poezesnuit incl. snorharen, en meegeleverd muisje, bijtje en vlindertje…
Haaaa, een echte Annet. Schrikkeldag met herinneringen voor jou dus. Mooi beschreven. Een vogelzoentje voor jou vandaag.
Lieve groet, Coby
Wilma, ik wou dat ze nog leefde….dank jou…
Bart: 🙂 ja later was ze dól op haar kleinkinderen, twee jongens, ze adoreerde ze, ook haar zoon, trouwens…
Coby, ook voor jou:))
Zo’n bewegende "This is not my aunt schrikkelpoes" zal wel batterijen vreten, die van Witte Kat waarschijnlijk 😉
eigenlijk had ze gelijk: het pannendak was van hààr en de ramen ook!
Herinneringen zijn altijd fijn als het zulke mooie zijn zoals je ze hebt beleefd met je Tante…en ze zou 90 zijn geworden!
Die schrikkeltante vind ik Super, Annet!!
HW, u bent gevat:)
MD, oh was het van háár, daarom waaide het zo mooi:)
Geroma, het is eigenlijk een kat Sjeroom:)dankx
Oh wat heerlijk Annet!
Hoe doe je dat toch met die beweging?
En je komt er bij hoor!
gr eva
Mooie herinnering Annet 🙂
Had je helemaal over het hoofd gezien, wat een lieve bijdrage en wat een mooie vogelverschikker en nog wel in de klavertjes, hahahahhaahah. xxxReactie is geredigeerd
De geurende krentestruuk’n waren toch onderdeel van de knuffelende schrikkeltante, altijd goed en beter in schrikkeltijden…
Mijn voormalige schoone-moeder had eveneens de kunst met een bezem de zwaluwnesten onder het dak te verwijderen omdat anders de ramen werden ondergepoept…
Ach, weet u wat, laat de ‘wittekattepoes’ Sjeroom den tijd wegzwaaien!
(~_~)
Eva, beweging in fotosjop en dan verder op de Mac, niet zo heel moeilijk met een Mac, ja graag erBIJ…….
Daan, dank je
Zilvertje, ha,ha, snaptst? 🙂
SmikkelSmurf, special, is dit niet/wel Johan?
wat een mooie lach:)
Tussen Oldebroek en ’t Harde: dat was dichtbij…die lieve tante. Het klopt…in de bossen hoor je mooie dingen…andere dingen dan in de stad….en er zijn moeders die blijvend niet begrijpen…ze zijn in de oorlog en daaróór te hard geworden.
Da’s wel een hele lieve!
Ik hoop dat ik de sfeer niet te hard verpest, met die van mij 😉
Mooie bijdrage zeg, en wat een lieve tante, ze leest dit vast daar boven en glimlacht ;-))
Een vogelverschrikker met snorharen in een bijdrage met ziel, ja, je stelt mij nooit teleur!
Met een knuffel van een knuffelmoeder. X
nog de vogel nog de mens in mij is hiervan geschrokken…wat een lief Annetvogelverschrikkertje en wat een leuk story…
jegliefs
Zwol, en het blijft maar dichtbij….
N1, vaak denk ik dat ik te kattig ben, ik kom zo kijken…..
Annelies, voel haar wel om me heen, als een body-warmer:)
Thera, ach wat lief, knuf terug knuf dubbel xx
Jeg, ik vlieg even langs, dank je xx
Mooi portret…
"Zij weerde mij nooit af"
Een mooi vrolijk stukje met een pijnlijke traan.
Groet!
Annet; dat is de omgeving van mijn jeugd,tussen 4 en 12, en krentestuuk’n kende ik heel goed, het dorpje heette Doornspijk….je hebt een vrolijkschrik poppeke gemaakt
bekend terrein voor mij
enig schrikje
gr.
Goed opgemerkt EJW en groetjes terug…
Cor, Doornspiek, ik heb het nooit gezien maar er werd wel over gesproken, zo van dáár ligt Doornspiek, doeg Cor (dat doeg komt daar ook vandaan van de Veluwe)
Vuurjuf, vertel…..of niet? was het zo erg?
🙂 ik interpreteerde enig schrikje verkeerd
wat heb je toch een bijzondere familie!
Weemoed en een verdrietje lees ik hier en daar en je schrikkatachtige vind ik natuurlijk geweldig!! (sorry annetkatje ik dacht dat ik allang had gerekatgeerd…..) Koppieknuf. jans.
Dat van dat poepen is waar. Dat van die tante ook, veronderstel ik. Mooi klein verhaaltje.
PS Veel moeders zouden gebaat zijn (geweest) met een knuffelcursus, geloof ik. Maar dan hadden mijn tantes maar meteen meegemoeten…
Gala, de familie Trom")
Marsjan, ja alles deur elkoar, knufknuf Ansnets
Oliphant, ‘k zie je met z’n twee, capricornus stoten je weg met hun harde hoorns, I know…
stoute spreeuwen !
en lieve bijdrage … 🙂
met een snel en warm groetje uit Sydney
xxx
Bert
weemoedig en sfeervol Annet.
lieve groet
Dianne
Wat een lief logje, Annet. Mooi dat je haar herinnering zo mooi levend kunt houden in jezelf en voor ons.
Hydra