Toen de sterren op z’n zwartst
stonden en bloeddoorlopen waren
werd hij geboren
hij scheurde zijn moeder in
toch waren zijn horentjes nog
zo zacht als de pasgeboren
hoefjes van een veulen
de stoppen sloegen door
en bij het licht van een
kaars keek hij zijn moeder
aan
zijn ogen schitterden groen
hij lachte om wat hij ging
doen
gestuurd door Pluto en
Uranus
zoog hij geen melk maar
pus
hij beet zijn moeder
loog haar voor
hij lachte kraaiend
deed zich zo aardig voor
op zijn rug groeiden zijn
vleugels aan
en zijn horens werden
krachtig als de basis
van zijn bestaan
later hoorde zij dat klikken
vaak
als hij ’s nachts
stootte met zijn stekel
tegen haar aan
Venus had hem vermomd
met een krullenkapsel
en grote bruine ogen
met een zachtje erin
zij was in hem gelopen
zag wel de gekte maar
niet de waan
hij kind van de kosmos
geboren onder barse sterren en
onder invloed van een dronken
zwarte maan
gedicht: Annet Lemaire ©
kunst: Louise Bourgeois
somberheid hoort bij het leven!
voelsprieten 
heftig Annet; de warmte die hier vaak zo weldadig aanvoelt kan natuurlijk alleen maar bestaan bij zijn tegenpool
gr. hippo
Hip: dat klinkt zo lief, het moest er uit en het lucht op! Hoe kan koud warm overkomen? Wonderlijk……is dit alles………
Een schitterende bevalling annet, eindelijk verlost van mijn lunatiek!………….
een duiveltje…
Héé Henk, tijd geleden
een soort antieke maan? š
Bart: precies!
louise bourgeois- prachtig. en jij ook. welk een bevallige combinatie.
Oei, oei, kind brulboei, erg mooi, erg raak, ik ken ze, oei, oei, laat ze zogen door een nepkoei!
Zilvertje xxx over en sluiten…
Dat zoiets GEBOREN kan worden! En vermomd onder een kinderlach met krullen en iets zachts!
Rommert, dank, ze viel me toe…..
Zilver, ja hè we kennen ze…..over and out….
Wilma: je zult er maar mee getrouwd zijn…..
OHHHHHHHHHHH, wat ben ik grimmig en het is heerlijk zo te zijn!!
oeiiii een echt duveltje
Daan: zeg maar duivel, ik ga nog eens een weblog openen hierover, maar ik leef graag in het nu, moeilijk zo te blijven hangen in het verleden, zwaar lijkt me ook, toch?
Ja is heel zwaar annet
Morgen is vandaag niet meer
En gister is voorbij
Dank je lieve Daan…
Ik voel me hier als een kind van de kosmos.
Al reeds doorgestreepte toekomst.
Miserabele wereld
* van Annet voor Berthus
Oh Frap, daar heb je me weer
Gelukkig ben jij er…..
Monster-lijk. Heerlijk dat het oplucht, Annet.
Als dat binnen blijft zitten, wordt het in de toekomst anders weer een monstertje….
Prachtige kunst!
Lieve groet, Coby
Coby, het werd geboren als babyboemer, het is heerlijk om zo erover te kunnen schrijven, en dat het een waarlijk monster is blijkt wel, trekt zich er niks van aan, brrrrrt. Lieve groet van mij….
Krijg er de rillingen van…inderdaad maar het is wel prachtig geschreven Annet! Het maakt je echt onrustig. Liefs Mjan.
inderdaad somber, soms is de realiteit hard. en er is maar een manier om daar mee om te gaan, het onder ogen zien..en er iets aan doen wat binnen je vermogen ligt.
groet,koenReactie is geredigeerd
Marsjan: ril met me mee, zelfs dit went, dag Marsjanneke:)
Koen: niet als je geen vermogen meer hebt…Koen, alles went zelfs een Drent (grapje Drentelingen)
groetjes!
Hééééééééé Annet,
oei nu durf ik straks niet te gaan slapen, bank dat mijn dromen gevuld gaan worden met dit enge schouwspel. Misschien een vrolijk verhaaltje voor het slapen gaan ???
Liefs !!
Moon, dit hoort ook bij het leven, helaas dat wel!
Voor het heel en al
weet je wel:)