Eindelijk is het wat kouder en het voelt echt aan als november. Gisteren fladderden er nog nachtvlinders tegen het raam. Nachtvlinders komen op het licht af. Indertijd daarop een gedichtje gemaakt of iets wat er op lijkt.
Waarom vliegt een nachtvlinder
’s nachts naar het licht
als hij het overdag niet
verdragen kan?
Enige tijd daarna zag ik deze gedachte (opgenomen in de bundel Trilgras) als vraag terug in het Dagblad van het Noorden, toen nog het Nieuwsblad van het Noorden. Gelukkig is het Noorden nog niet het Zuiden geworden. Maar over vier jaar keert de aarde zich om naar het schijnt en dan gaat dat dus ook op. Even niet aan denken. Hoewel die gedachte, dat weten als een grauwe grijze deken op je denkvloer ligt. En je struikelt er ook nog over….
Wat ik zeggen wou is dit. Vanmorgen bij de eerste stappen naar buiten kwam ik oog in oog te staan met twee staartmezen. Ik stond en zij zaten op een berkentwijgje. Soesja begon te miauwen in de kennel en zij maakten allerlei geluidjes naar elkaar, wat er natuurlijk op neer kwam ‘kijk uit een kat of iets dergelijks’.
Het leek op een Japanse prent.
Ze hebben ook Japanse snuitjes.
Zo heel anders dan de kool- of pimpelmees.
Goed nieuws: het weer gaat weer leven.
Het gaat waaien.
Dan wordt het misschien rustig in mij.
Neemt de wind mijn onrust mee of over.
Ik wou dat ik waaien kon.
Annet Lemaire xa9
voelsprieten 
Hoi Annet,
ja dat gevoel ken ik ook hoor. Zo onrustig en ongedurig, totdat de storm losbarst en overwaait. Dan is het bij mij ook gedaan, zoals onze buren de Vlamingen zeggen ; )
veel liefs
9 november: genieten nu!