RSS feed

De lange leegte

Geplaatst op 1 oktober 2007 door Annette

5503tn

Leeg, empty, geblokkeerd

vast, huilen, gefrustreerd

Hoe ga jij om met ellende?

Heette ik maar Isabel Allende

Depressies mogen er zijn

Door ze te integreren

En ze te accepteren

Hou van je depressies.

Alles is echt

Alles is oprecht

5 reacties

Geplaatst in EX Weblog, Uncategorized. Markeer de permalink als favoriet.

Over Annette

Bezield stofje in de kosmos/dichterlijk fotograferend tekenares Leef bewust en vanuit m'n hart......

Volgende »

  1. lizdog | 6 oktober 2007 om 21:01

    Hoe ik omga met depressies? Gewoon goed uithuilen als dat nodig is, wc-rol erbij. Zo vaak als nodig is, dat mag, en ik val er niemand mee lastig, ze begrijpen het toch niet. Niet echt. groeten Lizdog

    Beantwoorden
  2. Monique | 8 oktober 2007 om 08:07

    Lekker naar buiten als het kan, de herfst zonnestraaltjes op je bolletje laten spelen.
    Thuis een lekker geurtje opzetten, wat kaarsjes aan en een lekker muziekje, dan voel ik mij meestal toch wat beter.
    Nu moet ik ook verklappen, dat sinds er uit een onderzoek gebleken is dat ik foliumzuur tekort heb en dit nu slik, ik geen echte depressie meer heb gehad. Dat schijnt bij sommige mensen toch met elkaar te maken te hebben !!!
    Heel veel sterkte, ik denk aan je !!!

    Beantwoorden
  3. Anoniem | 12 oktober 2007 om 19:18

    Dank Lizdog en Monique.

    Foliumzuur, daar las ik over.

    Dag en liefs!

    Beantwoorden
  4. Anita | 16 oktober 2007 om 23:28

    Hoe ga jij om met ellende, schrijf je…

    Vroeger verzette ik me met alles wat ik in me had. Van pure ellende breidde de ellende zich uit in al mijn zenuwen. Ik kreeg er de zenuwen van.

    Toen zei een vriend: dieper dan de bodem bestaat niet. En ik vond dat eigenlijk wel waar. Dus toen ik diep zat en het licht echt niet meer zag, was ik benieuwd naar hoe ik er uit zou komen, ooit.
    Dat gevoel, die benieuwdheid, bleek het vlammetje dat mijn energie deed aanwakkeren. Ik zag al heel snel het licht weer.
    Was ik stiekem toch blij dat ik besloten had door te leven, want dan leek het toch weer de moeite waard.

    Later rolde ik nog regelmatig het dal in. Als ik me vast probeerde te houden aan alles wat ik tegenkwam, in een poging het rollen te stoppen, dan duurde het omlaag rollen oneindig lang, en bezeerde ik me onderweg aan takken, stenen een boomstronken. Maar liet ik me gewillig rollen, dan kwam ik niet alleen veel sneller op het diepste punt van het dal, maar rolde ik vaak ook in één moeite door de volgende heuvel op.

    Ik ervaar steeds weer: na de crisis komt het wonder. Vaak denk ik middenin een crisis: nu ben ik benieuwd wat voor wonder hierop zal volgen. En met die gedachte is de crisis voorbij.

    Hoe ga jij om met ellende, schreef je…
    Zó dus.

    Het huis ademt rust. Ik ook. Groet vanuit een stil(-)leven.
    Anita

    Beantwoorden
  5. Dwarsbongel | 17 oktober 2007 om 11:27

    Zonder depressies geen regen, en zonder regen groeit er niets…

    Beantwoorden

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: