De afgelopen tijd, de tijd die afliep, kraakten hier twee electrische brieven naar binnen die zich dwars door het gat in mijn ziel spiesten. Ze nestelden zich er graag en gingen hun gang. Het schroefde mijn keel dicht en verijste m’n toch al gemangelde hart.
Mensen doen maar wat.
Misschien zijn zelf te vaak bekogeld met steentjes.
Is bij hun wel een laag aangelegd rond hun gevoelsleven.
Mensen zouden hun gevoel meer moeten uiten en met zichzelf kennis moeten maken.
Vooral mannen die in hun jeugd leerden van Mammie dat ze zich als echte mannen moesten gedragen en hun gevoelens niet mochten tonen. God, wat een ellende brengt dat later met zich mee. Wel voer voor psychologen maar wij zitten met de korsten en kruimels opgescheept. Korsten van de wonden en kruimels van geronnen bloed.
Kennis maken met jezelf. Hée, hoe gaat het met je? Aangenaam kennis te maken.
De mooiste reis maak je in je hoofd.
Het schijnt dat daarvoor moed nodig is.
Oi, ben ik moedig?
Zin in iets moois.
Iets dat mijn hart verwarmd.
Kunst!
tekst: Annet Lemaire
kunst: Jen Davis
voelsprieten 
Lieve Annet, ik begrijp het niet helemaal, heeft men je pijn gedaan in die e-mails?Reactie is geredigeerd
Volmondig ja, Annet ! Het is zo belangrijk van jezelf te kunnen houden, zodat je je ook kunt uiten. "Korsten en kruimels" mooi gezegd !
Mooi Annet,
Leuke schildering en bijzondere tekst!
gr eva
kan me er wel iets bij voorstellen: hoe beter je kennismaakt met jezelf, des te meer ga je je ergeren aan mensen die dat niet doen, willen, kunnen…
(was eigenijk komen lezen omdat ik hoopte dat je elektrische brieven me aan het lachen zouden maken, maar ach… grappige prent)
Hoeveel mensen kennen zich zelf? Of hebben de moed in hun eigen geest tereisen, nee liever vluchten ze weg. Mooie tekening en kunst kan kan je verwarmen.
Zilver: goed aangevoeld:)
Annelies: dankjewel:)
Eva: dank je!:)
Maria: vroeger was ik een pinnekop, was die er maar nog! Of ik ga haar weer opduiken, ik kan het nog wel. Maar heb er ook geen zin meer in. Een traan, een droef en van alles er tussen in:)
Antoinette: dank voor je reactie!:>)
š Niet echt koud š
Mooie tekening vooral !
Nou Annet…knal die email gewoon weer terug aan die perso(o)n(en). Troep dat niet van jou is hoort niet op jou, maar op hun stoep.
Gewoon blokkeren, een daad stellen!Reactie is geredigeerd
Scram: oh, ik hoopte mijn woorden, ohwahwah:)
Zwol: ja vroeger was ik anders, toen heette ik Hans, Hans Anders, foto: weer bijna een jaartje verder!:)
Volgende week vrijdag!
Meiske, ik hoop niet dat ik ooit een domme fout tegenover je heb gemaakt, mijn bedoelingen zijn altijd goed, alleen ik ga met mijn aparte humor wel eens iets te ver, maar bedoel het niet slecht, dikke kus en ik hoop dat je het langs je kan laten glijden en ik hoop dat IK het niet was die je pijn deed.
van harte aanbevolen, we leven in zo’n vluchtige wereld waar vorm en status belangrijker lijken te zijn dan inhoud..zelfreflectie altijd goed!
*geeft annet thee en een een bonbon aan*
wat een mooie tekening, en uit je tekst lees ik dat er een oude wond is opengeschuurd, sterkte
‘Schelden doet geen pijn’ de meest onzinnig opmerking ooit gehoord. Woorden zijn het ergst, als het de verkeerde zijn.
Mooie nieuwe avatar, Annet!
Sterkte Annet.
Dank je voor het warme Kunsthart ik vind hum erug mooi! Had ik nou net nodig:)Reactie is geredigeerd
Hè bah wat naar, weet je wat, kom maar hier met die ijpegels, ik weet nog wel een plekje om ze te bewaren zodat jij de warmte weer kunt toelaten.
die prachtige voelsprieten
die zo mooi waarnemen
en zo schoon transformeren
in echt annet
onnavolgbaar annet
verdienen het niet bevroren te geraken
door een stel dolende zielen met wie ik oprecht medelijden kan hebben.
niet kunnen zien en niet kunnen communiceren en vooral niet kunnen voelen buiten de kennelijke eigen ellende; laten we een minuut stilte in acht nemen voor zo veel onvermogen…Reactie is geredigeerd
*Zilver: niet meteen het boetekleed aantrekken, jij was het echt niet hoor:)
*Koen: nou zeker een vluchtige wereld, de bloggerswereld, maak me er zelf ook schuldig aan:)
*Morgaine: wiewiewie, un bonbon:)
*Galadriel: het is een verse wond maar door erover te schrijven ontspint zich een roofje Galadriel, dank je
*Dank je Eline, dat je dat ziet wat leuk!:>) Weet ik eindelijk wat een avatar is….oowiehoe:)
Dank je Mo, x
Niko: probeer het te begrijpen, whoh:)
Warmekachelmoeder: ik leg de ijpegels achter je:)
Hippo: dit is zo’n moment van werkelijk begrepen worden, merci:)
Zwol: volgende week vrijdag, we kunnen niet meer terug….het spinrag komt over ons of klim jij nog in bomen?:)
En ondanks dat het natuurlijk rot-emails waren, heb je dat wat het met jou doet wel heel mooi beschreven, zoals: ‘mensen die zelf te vaak bekogeld zijn met steentjes’. Het levert dus misschien toch wat op?
En de kunst is mooi!
Nu ik het weer lees denk ik aan een mail die ik ooit van de vader van mijn kinderen heb gekregen; de tekst was zo vreselijk zakelijk en toch sprak er zo’n minachting voor mij uit…ik begrijp nu beter wat je bedoelt en het is verschrikkelijk.
Het is waar, dat mensen te vaak reageren zonder zich eigenlijk af te vragen welk effect ze hebben. Ze zijn hard geworden van al die steentjes.
Kennis maken met jezelf… een levenslange reis…
Ik begrijp dat je olifanten in je porseleinkast had. Wat een narigheid. Men zegt wel eens: behandel een ander zoals je zelf behandelt wilt worden. Sommige mensen onbreekt het dan toch danig aan zelfrespect, denk ik, en daarmee aan respect voor de ander, zie allen maar een spiegel van en voor jou is.
Ik begrijp ook, dat je jezelf moest beschermen, maar versteen niet permanent hoor, Annet. Je hart is veel te mooi en heeft de ruimte nodig. Geen grote burcht eromheen.
Een warme knuffel
Hydrangea
*Canina: ja da’s mooi het levert misschien wat op:)
*Mo: ik voel het ook zo: minachting, het wordt misschien ooit beter
*Flaxorca: levenslang maar sommigen blijven drentelen bij de poort of haken halverwege af, zoiets
*Hydrangea: warme knuffel terug Heleen:)
Ik was het ook niet hoor als je dat mocht denken..