Er waren eens twee linkervoeten. Ze liepen door het bos maar werden steeds gebeten door allerlei teken. De eigenaar van de voeten ging op zoek naar schoeisel. Hij liep en hij liep. Over bergen, langs dalen, hij waadde door rivieren en liep bijna de benen uit z’n lijf. Na verloop van tijd waren zijn voeten bedekt met honderden grijze ballonnetjes, de gevulde lijven van teken. ‘Sodeflaks, riep hij uit toen hij naar beneden keek. ‘Snottekrut, wat heb ik nu?’ Hij zette zich op een steen en begon de teken uit zijn voeten te trekken. Hij blies op de teken zodat ze zo licht werden als veertjes en wegdreven met de wind. Ze zouden nooit meer landen want de grote gele tekenvreter ving ze op en slikte ze in hun geheel op. Sommigen knapten voortijdig en het bloed van de linkervoeter spatte over zijn verenpak.
Hij had zijn voeten bijna schoon en keek eens om zich heen. In de verte zag hij een huis of iets waar dat op leek. Hij kwam een bordje tegen waarop stond:
Voor al uw schoeisel
groot of klein
moet u bij Stoffertje
Knevelbaard zijn
Na een moeizaam uur strompelde hij naar binnen. ‘Kan ik u helpen?’ vroeg een alleraardigst meisje. Ze streek haar vleugels en heur haar glad. De linkervoeter mompelde iets over pijn en wees naar zijn voeten. ‘We hebben net iets binnen’ zei het meisje en pakte iets vanaf een plank. ‘Van berkenleer, van soepelzacht berkenleer gemaakt’ zei ze en haar ogen straalden.
‘Wacht, ik zal u helpen’ en ze kwam tevoorschijn vanachter de toonbank. ‘Whuh’ zei de linkervoeter en wees naar haar voeten. ‘Mmmmm, ja, zei ze ik ben een uh, een uh, een rechtervoeter! Ze was blij dat het eruit was. Ze deed de linkervoeter de schoenen om, vastgemaakt met raffia en slierten klimop. ‘U krijgt er zeven spinnen bij’ zei ze. ‘Dat is helemaal in’.
Zo zaten ze samen op de schoenenbank en hun voeten liepen naar elkaar toe. Het werd een innig spel van links- en rechtsom…..tot ze samen smolten. (Het was een heel warm jaar).
Hun vleugels ruisden en hun lijven sidderden.
Zo liepen ze het bos uit.
Een nieuw leven tegemoet.
Zonder te hinken of te hompen
in een vloeiende harmonie van
prachtig voetenwerk.
tekst en tekening: Annet Lemaire ©
voelsprieten 
wat een prachtig voetenverhaal, en over die gele tekenvreter wil ik wel eens meer horen!
liefs
Hoi Lais, de tekening staat er te klein op helaas, in het echt is hij veel groter en handig!
hey Annet,
Ik zou eigenlijk al naar bed moeten gegaan zijn, maar toch blij dat ik hier nog even mijn verhaaltje voor het slapengaan kon komen lezen … Heel fantasievol trouwens … š
Maar dan nu : slaapwel lieve weblogkindjes …
bovenaan moest staan : ‘vermoeide bert’ – zo moe ben ik !Reactie is geredigeerd
Ik heb maar een klein zaaltje vanavond Bert. Welkom en dankje wel!
Slaap lekker:>)
wat mooi Annet!…
Ha, schoeisel van berkebast en veters van slierten klimop, ik ben net aan het inpakken voor een paar daagjes buiten maar ik begrijp dat ik met een beetje creativiteit niet veel mee hoef te nemen..
Wat een leuke fantasie heb jij!
gr eva
*Lidy: dank je
*Mirjam: ha,ha
*Eva: ha Eva van de leuke foto’s, soms doe je me aan Zwolly denken….
voetjes van de vloer..
hmz? ingelogd en maar 1 punt.. snapperniksvan,sorry:(
Ha Morgaine, dat heb ik ook weleens, deze oude PC (Hooftstraat) springt altijd meteen op twee, behalve dan die uitzonderingen….
Annet super leuk!! Maar ja hier schrijft dan ook iemand die zowiezo verzot is op dit soort illustratietjes…. als ik mijn papa-tijdje achter me heb ga ik weer lekker gek doen. Je inspireert me! liefs Mjan.
*Marsjan: papa-tijdje:>) ik was weer geinspireerd door Eline met haar Gothicbloggen, een eye-opener om het maar in het Hollands te zeggen:>)
Hey Annet, wat een lief en origineel verhaal! Hoe je erop komt, leuk! En dat tekenmonster, dat lijkt me echt een uitkomst!
wat een origineel verhaal,compliment!
Ik heb echt helemaal niets met voeten, vindt de meesten zelfs lelijk. Maar dit lichtvoetige en liefderijke verhaal deed zélf mij met hen meesmelten.
Hydrangea
*Eline: dank je Eline
*Koen: dank jou ook, er zijn er zoveel meer in de archieven, ik zal ze eens opengooien:>)
*Hydrangea: ik werd geinspireerd door Eline met haar Gothicverhalen, dit kwam spontaan op toen, ik heb ook weinig met voeten, ze zijn wel makkelijk om je voort te bewegen:>)
*Pamela: dank voor je reactie at home:>)
Wat een mooi verhaal en dito tekening!