Hij was er opeens met krullen en donkere ogen en een ‘lichtgetinte’ huidskleur. Hij heette Jim en zat ergens op een katholieke school. Veertien was ik en hij zeventien. Hij was van de vollemelkkatholieken. Rooms was hij. Zijn ouders waren dat dat weet ik zeker. Zijn kussen waren – zeker weten – van room. Die kenden god en negeerden elk verbod.
We kusten aan het eind van de Kastanjesingel bij het Zwarte Water -daar op dat stille weggetje. Samen met vriendin Lilian S. die ‘liep’ met zijn vriend: Ton. Wij meisjes uit Rotterdam-Schiebroek de jongens kwamen van richting Hillegersberg. Om precies te zijn: Jim kwam uit de Meidoornstraat op weg naar Hillegersberg.
Ik herinner me de grote treurwilg langs de Wilgenleisingel. Snackbar ‘De Smulhoek’ op de hoek van de Meidoornstraat waar vriendin en ik een puntzak patat kochten voor tachtig cent. De patatjes werden klef onder ons geklets en gegiechel en met mayonaisehanden vistte je de laatste frietjes onderuit de zak.
Jim had een Thomos. Een brommer met een hoog stuur. Ik vond ze net iets blitser dan de Puch. Ik droeg zijn foto’s bij me zorgvuldig opgeborgen in m’n Ryam-agenda.
De zus van Jan heette Maria en er werd gezegd dat hun moeder godsdienstwaanzin had. Dat herinner ik me nog.
Op een dag was het dan ook mis. Mijn moeder vertelde me over ‘het’ incident. Ze had op een ochtend een hysterische vrouw onder aan de trap van de flat gehad die haar allerlei verwensingen toeriep. Dat dat toch niet ging, een heidens meisje met haar roomskatholieke zoon.
‘Een vreselijke vrouw’ zei ze. Ik mocht Jim niet meer zien, had de vrouw geschreeuwd.
Ik heb Jim nog één keer gezien. Lilian en ik waren in in het winkelcentrum van Hillegersberg. Jim en Ton stonden daar te praten, hun bruine fietstassen gevuld met kranten. Jim keek me (d)romerig aan met een zachte blik. Ik keek terug. En ik voelde hoe hij daar stond te worstelen tussen de fanatieke god van zijn moeder en zijn natuurlijke verlangen.
Zijn moeder won en ik fietste terug naar de heide omdat ik nou eenmaal een heiden was.
Gieterveen,
Annet Lemaire
voelsprieten 
Leuke jeugdliefde…met een botterig eind…zo gaat dat als je jong bent….heb je nog een foto van hem gekregen destijds?
Ja foto’s zelf Zwol en die zijn toen ‘spoorloos’verdwenen…….
Tja die roomserts toch… Zo wordt het dan toch nog een mooi verhaaltje op het blog!
mooi verhaal… roept bij mij dubbele herinneringen op omdat ik als kind in Schiebroek gewoond heb. en wat grappig, mij werd toen altijd verteld dat ‘de roomsen’ een soort heidenen waren, bijna net zo erg als ‘de openbaren’…
Nostalgisch maar ook springlevend dit verhaal. Ik had ook een jeugdliefde maar helaas zonder die (d)romerige kussen.
Flax: wat zijn roomserts? Een soort erts? :>)
Maria: jij ook in Schiebroek? Waar? Ha,ha, wat grappig, dus ik ben een openbare? Ik weet niets van die dingen………ik zag alleen maar liefde of was het lust? Nee hoor dat woord kende ik nog niet, heerlijk die onwetendheid
Mirjam: dank je wel! Het was een toegift:>)
@Annet,
dat vertel ik nog wel een keer:-) weet nog niet precies wat ik allemaal wil/kan verklappen zonder al te veel van mijn privacy op te offeren…
fantasievervoeging…
roomser (als zijnde meer rooms)
een roomsert (iemand die meer rooms is)
2 roomserts (meerdere iemanden die roomser zijn)
Flax: ik krijg steeds meer trek!
Maria: oi va voi privacy, respect!
altijd dat geloof dat er tussen komt en verbiedt…
misschien kom je hem nog eens tegen in een ander leven..who knows what exsists between heaven and earth….
excists……
waarom kun je eigenlijk niet redigeren bij jou vraag ik me af??
Mooi hoor: rooms en roomzachte kussen en een heiden op de heide…
Ik zie je staan in het winkelcentrum (bij de Van Beethovensingel! – ja, ja, ook ik ken de buurt… ;-))
O en jeg, ik kan ook niet redigeren, nergens op het moment.
ik ben het wel (waarom ik nu steeds moet inloggen…?)
Ergens heb ik nog wel een fotootje van mijn eerste vriendje…
Annet en wie heeft jou foto dan zoekgemaakt?
Jeg: ik werk nu zowat in het donker, als ik vraag om peren komt hij met echte peren thuis:>)
Weet niet wat redigeren is. Onder mijn reactie staat vaak deze reactie is geredigeerd, even opzoeken
@Canina: oh heette het zo, ik vond Hillegersberg erg mooi, romantisch:>O
@het was niet mijn eerste Zwol, dat was Robbie, ik was 6 en hij was 5 en vroeg altijd ‘waar is me schat’ je ascendant overvraagt de mijne:>)
Tegenwoordig zal het wel wat makkelijker zijn gegaan. Maar toen was dat inderdaad zo. Van huis uit had ik geen geloof maar mocht wel naar het katholieke kleuterschooltje. Omdat mijn moeder ruzie had gehad om mijn oudste zus met de schooljuffrouw van het openbare schooltje. Dus de andere zusjes gingen daarna naar het katholieke schooltje. Dat herinner ik me heel goed en vond het ook heel mooi om mee te gaan naar de kerk. Het maakte toen veel indruk op me.
Het kan heel mooi zijn. Het ligt hoe het geloof wordt uitgevoerd, daarin is geen verschil, het gaat om de mens, om z’n handelingen, ik ging uit mezelf naar de zondagsschool, ook uit gezelligheid:>)
Was voor jou Bep dit antwoord om zeven over zeven:>)
Zijn kussen waren als room…Romiger dan rooms.MMMMMMMmmmmmm, dat wakkert iets aan hoor!
Maar wel weer een ‘mooie’jeugdherinnering.
His kisses sweeter than wine Asdale:>)Dank je wel.
droevig mooi Annet; ik waagde ook wel eens een oogje aan een Katliekmeissie, maar mijn moeder werd dan heel boos
katlieke meissies zijn wel leuk heur
Nee de kwaadheid (angst) kwam echt van deze vrouw. Mijn moeder is en was ruimdenkend gelukkig!
Toch niet alle meissies Zwol!
Ik bid nog steeds voor een lief meisje, maar dan moet ik eerst biechten wat ik allemaal al gedacht heb. Rooms zijn kan ook een last zijn. Maar daar tegenover staan weer allerlei lekkere hapjes bij Palmpasen, Advent, …
Toffe deal met God hebben we wel als Roomsen: als je vlak voor je dood gaat van al je slechte gedrag en gedachten echt , echt spijt hebt, dan wordt je vergeven. Dus ik ga voor echte spijt voor de Petruspoort…
Ach wat schattig Manus. Zullen we nu een ouweltje doen:>)
Ach Annet, wat een bitterzoete room is dat geworden. Ik vind het nog steeds zo treurig dat het geloof tussen mensen staat als een barriere in plaats van een brug, zeker als het om het hart gaat.
Een heidense, maar maar daarom niet minder smakende kus op je wang 😉
Hydrangea
Het is alweer lang geleden maar soms heel dichtbij. Dank je wel Hy:>)
Pingback: ** ZIJN KUSSEN WAREN ALS ROOM ** | voelsprieten