**Engel in het veen**

‘Je zaakjes zijn niet orde, zegt ze. En je balletjes, wat doe je met je balletjes.’ Wat bedoelt ze. Wat zegt ze . Hoe heet ze. Ik weet het niet. ‘Je hield toch van geheimzinnigheid’ ze vliegt om me heen. ‘Dan zul je geheimzinnigheid krijgen’ ze legt haar vinger op haar lippen. ‘Ik bedoelde het niet negatief, zeg ik. ‘Geheimenissen zijn negatief’ zegt ze. ‘Dat kun je wel zeggen’ zeg ik. ‘Maar dat het zo beroerd zou uitpakken’, wie had dat nou verwacht. ‘Het komt altijd op een manier die je niet verwacht, anders heette het geen l e v e n, ze benadrukt elke letter. ‘Zorg dat je je verbeeldingskracht vergroot. Dat is net zo groot als het hele uitspansel en toch op de vierkante meter.’ Haar vleugels ruisen. ‘Ben jij die engel die iedereen heeft, zoals ze zeggen’. ‘Wie weet?’ ‘Ik dacht dat hij een Koning was en dat hij dat zelf ook dacht’ ‘Maar kijk ik blijf weer steken in verdriet’ ‘Hoorde hij dan nooit mijn liefdeslied? ‘Je bent te open, te vertrouwd met de waarheid, ‘je moest leren omgaan met de leugen’ Opeens vliegt ze weg. Ze maakt grote circels in de lucht. Langzaam verdwijnt ze en lost ze op in de lucht. Wat over blijft zijn gekleurde vlekken op m’n netvlies. Een veer dwarrelt naar beneden en strijkt zacht langs mijn wang. ‘Oh God’, zeg ik. Tederheid. Zachtheid. Geborgenheid. Geloven in wonderen is een absolute voorwaarde om te mogen vliegen. Gieterveen, Annet Lemaire