schilderij van Tarmo Watia Het waait niet meer het gras valt stil vogels fluiten zacht de bomen zwijgen de wolken drijven wel op eigen kracht vogels glijden nog op eigen wieken golven rollen af en aan door toedoen van de maan maar het waait niet meer en dan plotseling een woeikat een windpoes de zeilen bollen de bladeren hollen kinderen zinken in het niet en zingen dit vreemde lied keer op keer van windstil windpoes woeikat rukwindweer Annet Lemaire Het woord windpoes schreef ik eens op ik hoorde het in een kwis, het was in het dialect in het Twents. Windpoes betekende rukwind.
**WINDPOES**
voelsprieten 
Windpoesweer, goed om het stof tussen de oren uit te blazen…
Mooi ge(dicht)blazen
Annet ‘waar haal jij dit allemaal toch zo mooi vandaan’.
Zwol: ja nou je het zegt:>)
Flaxorca: sterrenpoes met sterrenstof, ik ben een fan van de wind!
Meindert: de glasblaaspoes!
Mooi Annet. Je wordt vrolijk van dit gedicht. En het schilderij past er perfect bij.
Manus: grappig!
IK ben dol op zulke woorden uit dialecten.
Deze ga ik ook onthouden…windpoes. heel mooi!
Asdale: die van jou was ook mooi: wadapadja
Annet @
Winderig, waaierig, verruk Mooi š
Wat een Enge plaatje, is net alsof ik mezelf in spiegel zie š
Met Liefs..
Selam.
Lief toch Ali, dit heet naieve kunst. Je zoekt de kunst die bij je past, ook spontaan:>)
Kom je ook stemmen? http://www.volkskrantblog.nl/bericht/100301.
vrolijk gedichtje, en een mooi woord ook, windpoes – leuk dat dat dan een tijdje blijft hangen en later rijpt tot een gedicht.
Vooral woorden met poes erin Bert. Heb een poezen- en poezieblad:>)