foto: uit Frank van Wezel’s roemruchte jaren’ van A.M. de Jong met Jan Lemaire, Herman Bouber en Ben Groeneveld *Uit de toneelkist van mijn vader* Hoewel mijn broer die toneelkist heeft meegenomen. Compleet met oude pruiken en weet ik wat. Gelukkig heb ik wat albums met heel oude foto’s. Mijn vader werd geboren op 11 maart 1884 in Utrecht *. Kort erop verhuisde de familie Adam en Marie Lemaire en hun vijf kinderen naar Amsterdam. Het ging algauw slecht met de wijnhandel van mijn opa. Zijn trots was geknakt en hij kreeg woede-aavallen. Hij werd opgenomen in een wat toen nog een gesticht heette. Mijn vader kwam op achtjarige leeftijd terecht bij de nonnetjes. Die, zoals hij vertelde ‘het geloof eruitgeslagen hebben’. Wat later werd hij schoenmakersleerling en daarna tramconducteur. Hij reed vaak langs het paleis van Volksvlijt en zijn droom was acteur worden. Hij speelde bij verschillende gezelschappen zoals die van Nap de la Mar, Herman Heijermans, Louis Bouwmeester en Herman Bouber. Later werd hij hoorspelacteur bij de VARA (hij was één van de oprichters) en toen hij voor de derde maal was getrouwd kreeg hij op zeventigjarige leeftijd een contract bij het Nieuw Rotterdams Toneel. Hij speelde in wat films zoals de met een Oscar genomineerde film ‘Dorp aan de rivier’ onder regie van Fons Rademakers. Verder schreef hij toneelstukken en twee boeken. Mijn vader speelde tot op hoge leeftijd toneel. Op zijn vijfennegenste vroeg hij zich af waarom hij niet meer gevraagd werd. ‘Ik denk dat Ton Lutz nog weleens eens met iets komt, we kunnen goed met elkaar opschieten’ zei hij dan hoopvol. Vlak voor zijn achtennegentigste in 1982 overleed hij in een verpleegtehuis in Loosdrecht. Na een geslaagde operatie aan z’n nieren werd hij daaropgenomen. Hij was er wanhopig onder. En heeft zich daar uit bed laten vallen……..
*voetnoot: later lijkt dat mijn vader in Amsterdam is geboren (de tand des tijds?)
voelsprieten 
de hoop om gevraagd te worden, die op zijn achtennegentigste dan toch vervloog. Wat triest. Maar wat mooi dat hij een dochter nalaat, die hem nog altijd eert!
Leuk Annet, die oude foto’s ook!
Marlis snel als de wind, weer lief wat je zegt!
Wat een mooi verhaal Annet.
Je vader is de man wiens blote voet te zien is?
Helaas van voor mijn tijd.
Heb jij hem zien optreden?
groet Francis
Francis: Ja die man met die jubeltenen:>) Ik heb hem vaak zien optreden en het is heel mal om de dochter van een BN-er te zijn ook al bestond dat woord toen nog niet. Je denkt dat iedereen lief en aardig is!
trots klinkt er uit jouw verhaal over je vader..
en het is ook geweldig dat hij tot op zo’n hoge leeftijd nog speelde en wilde spelen…. acteur tot in z’n botten….die helaas knakten door eigen toedoen, zoals hijzelf waarschijnlijk was geknakt door het besef dat een droom niet thuis zou komen…dan maar de eindscene..wat een geweldige man, die vader van je…..
ja..en iedereen is niet lief en aardig als je bekend bent of kind van een bekend iemand bent….ik deel jouw gevoelens daarover… .))
Jeg: er ligt nog iets heel gevoeligs aan ten grondslag aan dat geknakte dat ik niet graag vertel omdat familie nog leeft maar het weten van het hoe en waarom is voor mij voldoende. Bijna iedereen vroeg aan mijn vader ‘Is dit uw kleindochtertje?’ Bij voorbaat zei ik later ‘dit is mijn opa’
Oh ja
werd je over je hoofd geaaid toen je klein was?
Wel bijzonder hoor
de jubeltenen vind ik wel op karakter duiden
…..
Nee dat niet Francis en ik kreeg ook geen snoepjes:>) ja die tenen, tenen die krulden van levenslust!
Frank van wezel en Dorp a/d rivier’ gelezen en gezien. Het was toch Cor!( of heb ik het mis)Als je iets heel graag doet ga je lang door ( heb ik ook gedaan en op school was ik bezig met toneel))
tot m’n 65e en dat toneel schreef ik( alleen of met een collega) en regisseerde ik
( per abuis anoniem, nou ja!)Reactie is geredigeerd
toneelspelers, tovenaars van tweede werkelijkheid, prachtige bijdrage!
Ja, wat een bijzondere vader en wat een bijzonder kind, mooi geschreven en wat triest om niet meer gevraagd te worden, maar ja, zo oud, maar ja, toch de planken blijven altijd lonken, jammer dat mijn vader dit niet meer kan lezen, was dol op jouw vader en had het fijn gevonden dat wij elkaar schrijven, ja, zo zie je maar, de wereld is zo klein. Dikke kus, ik sluip mijn bed in, ik ga veel te laat voor een vogel die aan het opknappen is.
@Annet,
bedankt voor je verhaal!
Ik sluit me bij Maria-D aan!
Wat leuk dat je vader acteur was. Ik begrijp zijn reactie en zijn verlangen maar al te goed. Toen ik een kind had gekregen werd ik ook ineens niet meer gevraagd en dat deed pijn. Ik miste het zo verschrikkelijk! Het kwam wel weer goed gelukkig.
je hebt een liefdevol verhaal geschreven over je vader. heb je nog meer foto’s? Maak er een serie van!
Bedankt voor jullie reacties Cor, Zilver, Asdale, Partout, man met en Maria-Dolores.
Cor: Cor was de tweede zoon van mijn vader hij was pianist en schreef o.a. voor Pension Hommeles:>) dat lachje is voor jou ook omdat je Cor heet, Asdale, ik schreef al vaker over mijn vader
Wat een bitterzoet, indringend en indrukwekkend eerbetoon aan je vader.
Op Hoop van Zegen van Heijermans staat vandaag op mijn blog.
Pingback: * ELF MAART..DE GEBOORTEDAG VAN MIJN VADER * « voelsprieten