Door m’n wisselende klimaat liggen er keer op keer vreemde voorwerpen op de schrijfweg. De schrijfsteeg. Ik tekende veel en vuldig en deed pogingen mezelf weer tot één geheel te maken. Alle eigenschappen te accepteren zodat ze geen eigen leven gingen leiden. Mensen geboren in de periode van 25 mei tot en met 2 juni moeten leren omgaan met hun agressie, leert de wijze Gary Goldschneider me. Mijn persoonlijk verdriet dat grenzeloos kan zijn maakte me down. Ik sprak er weer eens over met mijn oude moeder en dat luchtte op. Daarna ging ik appels halen en kwam een puppy tegen. Een zwart labradorpuppytje. Het ging weer. Ik kon het leven ineens weer aan. Het werd zacht om me heen en het leven aaide me. Zo zonder radio en tv met al die mengelmoezen van ellende hier en daar en al z’n angsten, het went nooit. Vanmorgen ging ik de tuin in en er lag dauw over het land. De kou had parels geregen over de grond. De berken glansden in de zon. De lange kegels in de sparren glommen in het ochtendlicht. De bruine vlinderpony verwelkomde me met haar neusfluitje. Dat je voor zo’n fluwelen schoonheid mag zorgen!
Of is het puppietje? Of Pietje Pup?
een puppy is vanzelf al tje, dus dat hoeft niet 🙂
geniet je geluk Annet!
Ja dat is ook zo Marlis.
Fijne dag nog!
@ Annet,
Hee, verrassend geschreven!
En soms ligt achter verdriet weer kwaadheid…
Ingewikkeld is het leven soms, en dan ja, even geen nieuws, maar muziek, een mooi verhaal, jouw stukje!
Je hebt oog voor je omgeving: je neemt waar – veel mensen zien niets meer en hebben gordijntjes voor hun ogen. Dat is pas echt verdrietig vind ik…
Als ik in de bossen loop zie ik soms pas weer wat om me heen als ik veel dingen achter me laat: mensen, gebeurtenissen, gedoe…
Pas dan zie ik weer de bomen, voel ik de energie terugkomen en ga fluitend terug naar huis…
Dag!
Heerlijk hé Phelan. Ben ook een echt bomenmens. Een bosmens geen bosaap:>)
Hoewel?:>)
Die opening, achter kwaadheid. Prachtig. Ook de schrijfweg en schrijfsteeg: mooi geschreven!
Een mooi log Annet. Lof en begrip hiervoor.
Ik kom weer boven water na 6 dagen ondergedompeld te zijn in de liefde en magie van Avalon, waar geen TV, radio en wereldellende was. Allen maar Zijn. Zoiets zou iedereen eens af en toe voor zichzelf moeten kunnen doen.
Ik wens jou je eigen Avalon toe
Veel liefs
Hydrangea
heel mooi geschreven inderdaad,
🙂
aanbevolen
Bedankt Daan, Hydra en Alice!
Pingback: *Achter kwaadheid zit altijd verdriet* | voelsprieten
Wat weet je verdriet weer mooi om te zetten in prachtige zinnen, zo als ‘de kou had parels geregen over de grond’ en verder.
Eva: gister dacht ik nog aan jouw droedels, was een leuke tijd! 🙂
Dank je….
Vind het zo fijn je te leren kennen, in je eenvoud en getalenteerde stukken waar je anderen van mee laat genieten. dit stukje raakte me en ik dank jou voor het delen Annet.
Wat lief Yoke. Jij bedankt…<3
❤
Dank voor je like Hanneke….