tekening: oakfairy van Josephine Wall Mn gedachten gaan alle kanten op. Ze hollen van links naar rechts, vooruit, achteruit. Het was tijd voor meditatie. Het lukte even alle gedachten uit te schakelen maar niet voor lang. Het denken startte in vol galop. De tuin in, de manen geborsteld van de ponys. Een oude kip die overbroed is en op de grond zit wat water gegeven en in het voer gezet. Ze pikt wel en drinkt maar is aan het dementeren. Ze is tien jaar en heeft een tijd geleden vruchteloos en te lang op 24 eieren gezeten. Er mogen ook maar zon tien eieren onder de kip zegt het kippenboekje. Twee van de ponys lopen nu in het geitenweitje. Ik heb nu eindelijk het zicht vanuit de kamer op de paarden. Fjorden zijn paarden en ponys tegelijk. Pordys zijn het. De bloembakken water gegeven. Een paars fleecevest op dertig graden gewassen met wat blauwe dekbedhoezen. Een libelle knalt tegen het raam. Wat donkere vlinders fladderen tegen de ruiten. De lange bladeren van de fluweelboom hangen er groen en slap bij. Het nieuws brengt de ene ellende na de andere ellende. Vragen ze zich nou nooit eens af wat dat doet met de mens? Ik teken een witte maan in de blauwe lucht. Dat zie je maar weinig maar het verschijnsel is er wel. Probeer verschillende stukjes te schrijven. Het loopt op niets uit. De man loopt vloekend en morrend door het huis. Het zit ook altijd tegen moppert hij. Je bent tegen jezelf hetzelfde zinnetje draai ik maar weer eens af. Zei hij hetzelf maar eens! Het gras groeit maar door. Nog niet zo lang geleden ging het vee per 1 oktober op stal. Dan was het koud en nat! En op 1 mei mochten ze het land weer in. Het is een vervreemdende wereld geworden. Zo ervaar ik de dingen vandaag. En droef zijn mag en kwaad zijn mag ook. Dat ben je verplicht aan je menszijn. Ik heb ook schuldgevoelens, bloggen is leuk maar voor reageren moet je in de stemming zijn. Dat is andere koek. Daar gaat zoveel tijd inzitten. En nu is het alweer tijd voor de broodnodige slaap. Klaas Vaak kwam al langs. Hij komt hier graag en vaak. :>)
Ik slaap al 2 weken bijna…….niet heus!
Ik mis je Zwol en als ik aan je denk moet ik lachen, zie ik je zitten achter spijltjes, hierbij een brood van mij (met vijl) :>))
…en toch zit het ook wel eens mee in het leven.
Gelukkig zal een demente kip nooit vergeten het gas onder haar pannetjes uit te zetten.