++De zoemende indiaan++

Er was eens een indiaan.

Zijn naam was Lonely Bee. Hij heette zo omdat hij vaak zoemde als een bij. Sommigen noemden hem Kissing Bee want hij hield ook van zoenen. Op een dag zwalkte hij op zijn paard Flying Biks over de prairie. Het had net geregend en de de hele vlakte stond in bloei. Overal stonden cactussen met felroze en heldergele bloemen te pronken. Kolibrie’s vlogen van bloem tot bloem. In de verte zag hij een meisje met lang zwart haar. Hij zag dat het Kiowa was – zij die van ver komt. Ze reed op haar witte paard Whitney. Hij galoppeerde op haar af en zoemde zacht. ‘Are you buzzing or kissing’ vroeg Kiowa. Hij lachte naar haar met een Prodentsmile hoewel er nog helemaal geen Prodent bestond. Er bestond nog niet eens tandpasta! Ze reden samen een eindje op. In de verte smeulde een vuurtje. ‘Ik ben een taart aan het bakken een Vierverenwatervaltaart’, zei Kiowa.

Lonely Bee begon te zoemen en Kissing Bee begon te zoenen. Het gezoem trok bijen aan. Ze vlogen op de taart af. Zowel de bijen als de indianen. Onder luid gezoem en gezoen aten ze van de taart. Eigenlijk was het een miniolataart. Ook dat nog! Lonely Bee en Kiowa kregen vier kinderen met de namen Hommel, Wesp, Wolbij en Zweefvlieg.

Ze leefden best wel lang en soms heel gelukkig!

Annet ©