Mijn moeder werkte voor haar huwelijk als kinderverpleegster op de joodse crèche in Amsterdam. Een crèche? Ja toen al voor buitenshuis werkende huisvrouwen. Ach genebbisj. Het huishouden, kinderen en ook nog eens buitenshuis werken. Ik kan me daar niets bij voorstellen. Ik werd gestoord om de hele dag op een of ander duf kantoor te werken. Mijn vrijheid was mijn alles. Ik kon me op kantoor niet uiten en volgde mn droom: naar de academie voor Beeldende Kunsten te gaan. De avondopleiding bij Artibus in Utrecht. Later kon ik de combinatie het huishouden en buitenshuiswerken niet aan. En werk voor halve dagen was er niet Ach mevrouwtje zei de man van het arbeidsbureau wat wilt u toch u bent toch huisvrouw? Ik viel toen ook al stil van zulke opmerkingen. Ik heb daar jaren over nagedacht. Ik voelde me niet eens gekleineerd door het woord mevrouwtje. Het klonk wel lief en er klonk bezorgheid in door. Dus nu ben ik paardentemster, verzorg mn boerderijdieren, het huis, het eten, de tuin, teken schrijf maak gedichten kaarten postpapier stickers en geef een klein blad uit. Is dat niet genoeg dan? Omdat het vandaag vier mei is deze foto van mijn moeder op de crèche met een klein joods jongetje. Geen kind kwam terug van een van die gruwelijke transporten. Misschien is het daarom dat ik alles wil beschermen dat kwetsbaar en weerloos is tegen beulen. Annet ©
*Een gotspe*
voelsprieten 
Opkomen voor alles wat kwetsbaar en weerloos is….Jij raakt in één keer de directe kern aan Annette! Ik ben stil van de foto (en vooral ook van de tekst……)
Dank je Jos. Vroeger dacht ik altijd dat het een meisje was maar het was een jongetje in al z’n onschuldigheid.
Mooie foto, verdrietig verhaal.
Over werken en kinderen, ja, zwaar, ik werk en heb kinderen vier en doe het alleen, heb vorig jaar ook nog een studie afgerond, maar ohhhhhhhhh, wat ben ik vaak moe en wat is mijn flatje vaak een puinhoop, maar ik ben wel heel trots op mezelf, ik vind mezelf lief en stoer. Maar als ik kon kiezen, bleef ik bij mijn kinderen en nam ook een huis met dieren.
Soms kan een mens niet alles hebben, maar ik zou wel een beetje meer huis tuin en keukengeluk willen hebben.
Ja snap ik Zilvertje. Ieder krijgt z’n portie in het leven om van te leren. Ik vond de verdeling van weleer wel zo eerlijk. Heerlijk geemancipeerd. Want wat heeft buitenshuis werken nou met emancipatie van doen. Zijn we toch de man weer achterna gegaan. Volgzaam zijn zit in ons oerbloed en oergenen. Ik bedoel dit genuanceerd.
Klavertje vier voor jou!
In en in triest is het, dat mensen elkaar zulk soort dingen aandoen. Ik kan er met mijn verstand ook niet bij hoor Annet.
Ach u bent maar huisvrouw ???? Dat is de moeilijkste taak van allemaal en een 24 uurs functie, iets om heel trots op te zijn. Dat heeft bij mij ook even geduurd voordat ik dat doorhad, maar het is echt zo. Je bent schoonmaakster, rekenwonder, secretaresse, tuinvrouw en nog veel meer in één. Niets om je voor te schamen en voor mij was het werkende leven ook niet echt weggelegd. Nu ik vrijwilligerswerk doe en mijn huishouden heb, kan ik ook meer tijd besteden aan het mezelf ontwikkelen, door gedichten te schrijven, opleidingen te volgen, noem maar op.
Je hebt helemaal gelijk !!!
hahahaha, ik was even anoniem, but it is I, Monique !!!
Wat een prachtig plaatje…
Owah, ik dacht wie is die Ano Niem toch? Je hebt mensen die zo heten:>)
Groetjes en dank qua reacties.