Soms is het allemaal teveel. Het bezoeken van de logs dat veel tijd in beslag neemt. Het gaat zo langzaam hier. Misschien is mijn bureaublad te vol dat las ik in de log van Zilvertje.
Vandaag voor het eerst wat gezaaid in de nieuwe moestuin. We hebben de moestuin in tweeën gedeeld anders wordt het nog ‘moord tussen de peentjes’. Had me zo voorgenomen om van noord naar zuid te zaaien doe ik het toch verkeerd om. Kijken of je straks verschil ziet. Drie regels met snijsla. Het bed is omzoomd met in de grond gestoken takjes van de buxus. In het andere bed is snijbiet gezaaid en een rij goudsbloemen. Die zijn overal goed voor en het staat nog leuk ook. ‘Goldjebloum’ zeggen ze hier. En tuin is ‘toentje’. ‘Sputters’ zijn spreeuwen. Woorden uit een liedje van Ede Staal: ‘Mien Toentje’. Ede Staal de alom betreurde te vroeg overleden Groningse troubadour.
De sputters zijn trouwens vandaag teruggekomen uit Afrika. Daar zitten ze weer in hun glanzend verenkostuum. Straks hoor je hun gekwetter, geklik en imiteergezang weer. We hadden eens een spreeuw die mekkerde als een geit.
Hun flatsen bedekken straks weer de auto. Echt vervelend vind ik het niet. Ze doen het niet bewust denk ik:>)
Gisteren zag ik wel 15 fazanten langs het gaas van de tuin schuivelen. Als die allemaal eieren gaan leggen kan ik nog fazanten gaan verkopen. Of de man schaft zich een geweer aan.
Marlis heeft vast nog wel wat lekkere recepten!
Mensen: een raar fenomeen.
Scherend tussen het hart en het verstand!
voelsprieten 
Mijn fantasie gaat volledig met me aan de haal als ik dit log lees.
Ik zie vliegende geiten met afrikaanse oorringen neerdalen op de auto’s en rondkeutelen dat het een lieve lust is.
De spreeuwen rennen er achteraan met een doekje, want het moet wel proper blijven he!
Mien waikschilde bonen die komen zo slecht op,
En de sprutters vreten d’aalbeerns op.
Mien vrougen stoan dun en mien sloat schut al deur,
As t zo deur gaait din wordt dat n strop.
Mor mien toentje, mor mien toentje,
Ja dij mis ik nait geern,
Der is altied diverdoatsie veur mie,
Mien waikschilde bonen die komen zo slecht op,
En de sprutters vreten d’aalbeerns op.
Wat is mooier as n hoeske mit n mooi lapke grond,
Wat is beter as de kunstmis, ja, dat wait ie da’s stront,
Van n peerd en n kou, bie mien olden ook de beer,
En as wie hom sneden, ja din zongen wie mor weer…
Vreterij in de woddels en de eerdbijen onder ’t roet,
Waalse bonen onder de loezen en de slakken laggen mie oet.
Tutteltoanen en gruin zaip, ja perbaaier t mor n keer,
Wat as of wat zolt, en din zingen wie mor weer…
k Heb spinoazie, ik heb roapknollen, k heb radies en ramenas,
k Heb andievie en augurken en tomaten in de kas,
Ja zo komen wie met zien allen de winter wel deur,
En ankomend joar din gaait de kop ter weer veur…
Dag lief wigchie,
ik hoale van oe!
Ach, zoals je bij mij waarschijnlijk ook al hebt gezien, spreeuwen blijven prachtige vogels, ondanks de poep 🙂
Ah wat leuk: de tekst d’erbie. ’t Bint sprutters zai ik Het gebeurt vaak dat ik vergeet te koekelen Indi. Wat proat je ja goud ja!
Dou bist een dikke laaiverd ja!
Berichtje aan Dop: ik kan je log niet opkomen, dikke boudel ja! Er staat veel muziek op Dop?
Nou ik heb nog nooit een fazant gegeten, maar ik heb een Middeleeuwse receptenbundel…. (daar staan ook zwanen in trouwens, weet je dat die onder hun verenkleed opgedekt werden? Net als pauwen… hahahahaha hoeveel kippevel heb je nu Annet? Geen zorg, ik ben nou ook weer niet zo’n beul hoor…)
Wat heerlijk, een moestuin! Dat zou ik ook geweldig vinden! Ik heb grote potten waar ik augurken, prinsessebonen, paprika’s en de hele reut in teel elke zomer, ook wel wat kleine bedden, maar daar zit zoveel pissebed en slakken… dat wil niet zo.
Nou ja, een mens kan ook niet alles hebben!
vriendelijke groenten van Marlis 🙂
Een moestuin! Mijn hart gaat harder kloppen. Niets zo heerlijk als met je handen in de aarde wroeten, gaandeweg je gedachten laten gaan en heerlijk vies worden. Als kind kronkelde de doperwten langs mijn slaapkamerraam omhoog en zaaide ik sla en radijsjes in mijn “eigen” hoekje in de tuin. Ik had zelfs mijn eigen oogst aardappelen. En aardbeiplantjes. Later mocht ik mee met opa, die een groot stuk tuin had bij het oude station. Hij tuinde biologisch en bestrijdde insecten met, bijvoorkeur, zelfgemaakte kruidenaftreksels. Opa bezig zien met het zaaien van zijn boontjes was heerlijk. Dingen om nooit te vergeten…
Dank voor het prikkelen van zo’n heerlijke herinnering in een tijd van hoop en vrees…
Hydrangea
Marlis: Rotje Knorr, kokkerellend katje uit Snorharen bakt ook alles wat los en vast zit. Apestaartjes, zwanenekkies, giraffebiefjes, ratjetoe enz. maar vrijwel alles blijft leven op de deen of dandere manier.
Rotje heeft nu zijn beste tijd gehad. Ik begrijp nu dat mensen alles eten wat los en vast zit of wat beweegt.
Rare Chinezen die de beste vriend van de mens eten. Wie eet er nou zijn eigen vriend op? Toppunt van liefde? ‘Ik zou je wel op willen eten’ zei mijn tante vroeger.
Hydra: bij het beeld van de doperwten zie ik een hele leuke tekening voor me.
Sterkte en ik denk aan je.
Liefs van hier