Vanmorgen belde ik met mijn oude moeder. Ze zei ‘je kent toch nog wel Frits Lemaire?’. ‘Ja , zei ik – voor de kerst kreeg ik een kaart met een kerstkat erop, die foto was van hem uit 1946’. ‘Has zag dat achterop de kaart’.
Ze was even stil. Ik begreep dat hij overleden was. Frits was de zoon van de broer van mijn vader. Louis Lemaire had een zaak in etnologische kunst aan de Prinsengracht in Amsterdam. Hij was getrouwd met een joodse vrouw: Mietje de Vries. Later noemde ze zich Marie. Gelukkig maar want ik ben naar haar vernoemd.
Jan Wolkers heeft indertijd allerlei Afrikaanse maskers bij oom Louis gekocht. Trees de zuster van Frits nam later de zaken waar. De zaak/galerie werd later overgenomen door de dochter van oom Frits: Finette. Gallery Lemaire heet het en het zit nu aan de Spiegelstraat.
‘Frits was een aardige man’ zei mijn moeder zacht.
Annet ©
voelsprieten 
En toch blijft de kat of poes – zoals hiernaast geplaatst – de neus optrekken. Waarom … dat of zegt ie…….miaauwww.
Met ze mutsie over ze kauwe oortjes….wie kan er liplezen, ha,ha
Getuige de bovenste afbeelding moet oom Frits een bijzonder mens geweest zijn.
Mietje heeft tegenwoordig een minder prettige lading.
Maar eigenlijk klinkt het gewoon lief.
Ik ben vaak bij uw Oom Frits thuis geweest en heb heel veel mooie foto’s voor mijn theaterarchief van hem gekregen, waaronder ook één van uw vader.
Het was een heel bijzonder mens die ook andere wat gunde en hij was een genadigd theater fotograaf!
Bedankt voor de reactie mevrouw Kant.
Zelf heb ik Frits nauwelijks gekend.
Hij stond bekend als aimabel.
Wat leuk dat u een foto heeft van mijn vader.
Vriendelijke groet van Annet